PARIJS - Ooit begon op loopafstand van Roland Garros met de bestorming van de Bastille een van de beroemdste revoluties uit de wereldgeschiedenis. Ruim tweehonderd jaar later kent de Franse hoofdstad opnieuw een opstand, al zijn de stofwolken die daarmee gepaard gaan niet roodgekleurd door bloed maar door gravel. Resultaat van al dit tennisgeweld is een vrouwentoernooi dat vandaag vele revolutionaire namen op de kwartfinale-affiche heeft staan.
Vooral de onderste helft van het speelschema is zwaar getroffen door de opstandige tennisburgerij, die in Parijs tot nu toe weinig tot geen ontzag toonde voor de heersende klasse. Slechts het Belgische koningskoppel Clijsters en Hénin overleefde vier zware veldslagen, de overige geplaatste speelsters uit de onderste speelhelft zijn met hun gedachten al bij Wimbledon.
De dagen dat het vrouwentennis geregeerd werd door allesverslindende despoten, lijken voorgoed geschiedenis. Een dikke week vrouwentennis op Roland Garros heeft wat dat betreft alleen maar benadrukt wat de afgelopen twee jaar steeds duidelijker werd: voor 'tirannen' als Martina Navratilova, Steffi Graf en Monica Seles, die in hun honger naar succes alles en iedereen onder de voet liepen, is in het hedendaagse vrouwentennis geen ruimte meer. Heel even leek Martina Hingis zich tot genadeloze veelvraat te ontpoppen, maar wie haar heden ten dage nog steeds in die rol wil drukken is blijkbaar vergeten dat zij bij de laatste acht grandslamtoernooien zonder hoofdprijs naar huis is vertrokken. Op Roland Garros, waar zij dit jaar opvallend genoeg nog geen slachtoffer van de revolutie werd, heeft zij zelfs nog nooit getriomfeerd.
Om die hatelijke 'nul' van haar verder fraaie erelijst te gummen, moet zij vandaag eerst afrekenen met Francesca Schiavone. De 20-jarige Italiaanse is een van de rebellen die de afgelopen week weigerde te buigen voor de heersende klasse en werd voor die strijdlust beloond met de eerste grandslamkwartfinale in haar nog prille loopbaan. Hingis moest zelfs even nadenken toen haar werd gevraagd wat ze van haar komende tegenstandster vindt. "Nooit eerder tegen gespeeld. Ik weet eerlijk gezegd niet veel van haar", hield ze zich op de vlakte. In gedachte was de Zwitserse nummer één van de wereld ongetwijfeld al bij de halve finales, waarin haar bij winst op Schiavone de winnares van het duel tussen Serena Williams en Jennifer Capriati wacht. Want tussen alle graveldampen op het Parijse slagveld blijken zo nu en dan ook nog gevestigde namen te overleven.
Bij haar Franse survivaltocht wordt Hingis weer bijgestaan door haar moeder Melanie Molitor, die eerder dit jaar door dochterlief naar de coulissen van het tennistoneel was geschoven. "Ook in de maanden dat ze niet met mij meereisde langs de toernooien, ben ik gewoon met haar blijven trainen", liet Hingis na haar zege op Sandrine Testud weten. De Zwitserse zat duidelijk niet te wachten op onruststokende verhalen en wilde dreigende familieroddels bij voorbaat de kop indrukken. "We zijn nooit uit elkaar gegaan, al leek dat voor de buitenwacht misschien wel het geval te zijn. Ik wilde bij de toernooien gewoon op mezelf zijn, da's alles. Maar vooral bij grandslamtoernooien is het heerlijk dat ze er bij is. Ze is een enorme steun voor mij, zowel tijdens de wedstrijden als de trainingen."
Of mama Melanie zaterdag nog steeds op Roland Garros rondloopt, hangt af van de prestaties van haar dochter. Twee jaar geleden zag ze haar oogappel, na een van de meest legendarische vrouwenfinales uit de Parijse historie, huilend het court central verlaten. De voormalige tiran Steffi Graf had nog eenmaal vernietigend toegeslagen en de zwaar aangeslagen Hingis moest door haar moeder worden teruggehaald voor de huldiging. Daar wil ze dit jaar opnieuw bij zijn; dit keer niet met een troostende, maar met een proostende moeder.
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}