HAARLEM - De plechtige begrafenis van kat Sjors die de oud-soldaat van het Leger des Heils Ton Stolp (62) had opgeluisterd, was heel wat stijlvoller dan zijn eigen laatste gang, een half jaar later, toen hij door zijn beide hospita's was doodgemarteld.

Als een jarenlang gefolterde huisslaaf, allang geen boom van een vent meer maar afgetakeld tot een mager krom mannetje, werd hij weggemoffeld onder de tegelvloer in het schuurtje van Janna G. (50) en haar 42-jarige 'echtgenote' Zofie M. in IJmuiden. Ze hadden hem nog wel hetzelfde krijtstreepje aangetrokken dat hij ruim een jaar tevoren bij hun 'huwelijk' had gedragen.

Pas in november vorig jaar, bijna twee jaar later na rijkelijk gebruik van lysol tegen de stank vertelde Zofie M. de politie zelf wat de twee hun kostganger hadden aangedaan.

Officier van justitie mevrouw mr. C. Groot sprak gisteren voor de rechtbank in Haarlem over "een gruwelijk drama waarvan de details het voorstellingsvermogen te boven gaan". Wegens moord, langdurige mishandeling en het verbergen van een lijk eiste zij vijftien jaar cel tegen de alles ontkennende Janna G. en zes jaar en tbs tegen Zofie, die de verschrikkingen heeft opgebiecht.

Zofie M. geldt als slachtoffer van psychiater Theo Finkensieper, die zich als directeur van de Helderingstichtingen in Zetten aan meerdere pupillen heeft vergrepen. Hij kreeg in 1991 uiteindelijk zes jaar cel.

Zofie kreeg later 50.000 gulden als voorschot op een schadevergoeding. De ton die uit Zetten zou komen, heeft zij nog niet ontvangen. Zofie heeft verklaard dat zij Finkensieper voor zich zag toen zij door het lint ging en Ton Stolp de dood injoeg.

Maar Ton moest vooral dood om zijn geld, ook al had hij slechts een wao-uitkering van 2200 gulden in te brengen. En ook omdat hij zich dan niet bij de politie over de mishandelingen kon gaan beklagen. Geld was een eerste behoefte ten huize van de dames in de Eikenstraat, want ze waren zwaar aan drugs verslaafd.

Daarom moest Ton, als hij eenmaal dood was, ook spoorloos verdwijnen, want dan zou zijn uitkering gewoon blijven binnenkomen op de rekening waarover Zofie kon beschikken. Maar zijn dood was ook een straf, net als die verbijsterende martelingen sinds medio 1996. Straf omdat hij Zofie steeds maar had verkracht, zoals zij beweert.

"Het was eigenlijk de bedoeling dat hij zijn zaad voor inseminatie zou afstaan omdat Janna en ik een kind wilden. Maar dat is er nooit van gekomen, alleen maar verkrachten. Ik wou niet naar de politie want dan zou hij toch maar een maandje straf hebben gekregen", legde de in zwart leer gestoken en onafgebroken trillende en schokkende Zofie in de rechtszaal uit. "Zo'n strafje gunde ik hem niet. Toen zei de zoon van Janna dat hij dan maar iedere maand 1500 gulden moest betalen."

Met hun straffen demonstreerden de dames een bijna grenzeloze fantasie. Stolp moest schoonmaakmiddelen en pillen slikken in de hoop dat hij daardoor uiteindelijk de geest zou geven en kreeg brood te eten dat in bloed was gedrenkt. Hij werd gedwongen zijn eigen urine te drinken en moest op tampons kauwen.

Anderzijds kreeg hij soms ook, vastgebonden op een stoel, dagenlang niets te eten of te drinken. Ter afwisseling werd hij nachtenlang door de dames om beurten in elkaar geslagen, kreeg hij kokend water over zich heen en stak Zofie M. hem "op voorstel van Janna" met een mes in zijn geslachtsdelen, die zij met hetzelfde gemak met een brandende aansteker bewerkte.

Eind februari 1999 stond Ton te douchen. Zofie en Janna waren erbij. "Janna zei iets over Finkensieper. Ik dacht: Wat hij deed, doet Ton ook. Toen ben ik over de rooie gegaan."

Ton kreeg een mes in zijn been, werd keer op keer tegen de grond getrapt en in elkaar gebeukt, kreeg beurtelings heet en koud water over zich heen, werd tussendoor van de trap geduwd en werd van onderen en van boven met de doucheslang volgepompt.

"Waarom was Ton al niet veel eerder bij u weggelopen?" informeerde rechter mr. W. Robert. Zofie: "Hij wilde bij mij blijven. Hij was gek op me. Ik snap het ook niet."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 11 mei 2001