STEIN - In navolging van het schaatsen en het zwemmen worden ook in de triatlonwereld fundamenten gelegd voor een commerciële ploeg. Met één verschil. In de twee eerstgenoemde takken kwamen geldschieters af op de geur van succes. In de triatlon ligt dat even anders.

Dennis Looze

Het starten van een professioneel collectief moet de duursport in Nederland structureel van de grond te krijgen. Triatlon was het openingsnummer van eerste dag van de Olympische Spelen in Sydney. Bijna 250.000 toeschouwers zagen de vrouwen als eersten in het water van Darling Harbour springen. De mannen volgden een dag later. Weer volop belangstelling. Beide wedstrijden eindigden met een sprint naast het Sydney Opera House. De triatlon bleek hot.

Ook voor de Nederlandse deelnemers, al verliep het niet vlekkeloos voor de Oranje-equipe. Dennis Looze voelde op het moment suprême een oude blessure opspelen en bij Sylvia Pepels en Wieke Hoogzaad ontstond tijdens de wedstrijd een meningsverschil over de vraag wie wie moest helpen.

Luc Huntjens kon het niet langer aanzien. De voormalige triatleet baalde hartgrondig van de tegenvallende resultaten. Hij trok onmiddellijk zijn oude klasgenoot van het CIOS, de 27-jarige Mascha Hellenbrand, aan haar mouw. De meervoudig Nederlands kampioene alpineskiën zit midden in de revalidatie na een ingrijpend auto-ongeluk. Hellenbrand: "De combinatie is perfect. Luc's gezinssituatie laat het niet langer toe dat hij wedstrijden afwerkt. Maar hij is wel in staat zich compleet op het technische gedeelte van dit plan te richten. En zolang mijn lichaam nog niet optimaal meewerkt ik heb onder meer last van een whiplash kan ik mooi de commerciële taken op me nemen."

De eerste geldschieters hebben zich reeds gemeld. "We zijn druk aan het overleggen", vertelt Hellenbrand vanuit de onderhandelingen. "Namen kunnen we nog niet noemen, maar zoals het er nu uit ziet, zullen waarschijnlijk meerdere sponsors een duit in het zakje doen."

Joop Alberda, lid van het Team de Mission van NOC*NSF, zet echter een kanttekening bij het commerciële initiatief. "Op weg naar Sydney hebben de genomineerde triatleten elke denkbare vorm van medewerking gekregen. In financiële termen overtrof de hulp het bedrag van één miljoen gulden. De resultaten vielen achteraf echter bar tegen. Maar goed, dat rekenen we niemand aan. Dat is nou eenmaal het risico van sport."

"Je kan geen successen garanderen. Maar of commercieel gaan nou de oplossing is voor de triatlon? Ik zou liever willen spreken van een professioneel project. Met de fouten van Sydney in gedachte er was bijvoorbeeld sprake van overbelasting moeten de voorwaarden nog beter worden aangescherpt om uiteindelijk succesvol te zijn. Als de atleten denken dat dit plan de beste manier is om klinkende resultaten te behalen, moeten ze het zeker zo doen. Ik hoop alleen niet dat ze de nadruk leggen op geld verdienen. Daarvoor heeft de sport geen draagvlak."

Hellenbrand: "Dat hebben wij ook gemerkt. Onze sponsors krijgen alleen maar een kostenplaatje te zien en successen, ho maar. Dat is niet echt motiverend om met bakken geld te gaan strooien. We proberen ze dan ook op een andere manier aan ons te binden. Via een zogenaamd compleet plaatje. We hebben vrijwel alle triatlon-toppers met de neus dezelfde kant op gekregen. En de voorwaarden om goed te kunnen trainen en uiteindelijk te presteren zijn al gecreëerd."

Zo ligt het hoofdkwartier van de ploeg in het Limburgse Stein, toevalligerwijs de woonplaats van Huntjens, waar tientallen andere talentvolle en heersende triatleten wonen. Het plaatselijke zwembad heeft toegezegd uren vrij te houden voor de atleten. Trainers, medische begeleiders en een mental coach zijn voorhanden. Een buitenland-agenda voor hoogtestages is ingevuld. De samenwerking is slechts een kwestie van die ene factor: geld. Er is een half jaar aanlooptijd. "We hebben dus nog wel even, voordat we de sponsor moeten presenteren", aldus Hellenbrand.

Alberda: "Dergelijke zaken hadden wij ook allemaal geregeld voor ze. Dat het in Sydney desalniettemin mislukte, is eigenlijk niet eens zo gek. Het heeft namelijk ook te maken met de factor 'grote evenementen'. Aantreden op de Olympische Spelen is een ervaring op zich. Daar winnen is een verhaal apart. Dat brengt nou eenmaal jarenlange topsportervaring met zich mee."

Toch is het de enige doelstelling van de nieuwe ploeg: goud moet blinken tijdens de Olympische Spelen van 2004 in Athene. Dennis Looze, Sylvia Pepels, Wieke Hoogzaad en de Australische Tracy Hargreaves stappen dan ook in, zodra het commerciële plan van start gaat. Naast deze Sydney-gangers komt ook een talentvolle groep met Jordi Meulenberg, Raymond Lotz, Ralf Zeetsen, Huib Rost en de jonge enthousiastelingen Jochen Cals, Jochem Kuzee, Roy Paes, Bas Diederen en Gijs Clerkx in aanmerking voor de triatlonploeg. Hellenbrand: "Uit deze groep zal een definitieve keuze worden gemaakt. De samenstelling van de atletengroep (maximaal acht tot tien triatleten, red.) zal in samenspraak gaan met de sponsors. Zij worden zo nauw mogelijk bij het team betrokken."

En over vier jaar wordt de hele tent opgedoekt. De oud-sportster, tegenwoordig kunstenares, vervolgt: "Dan sluit het boek. Vier jaar willen we honderd procent onze schouders eronder zetten. Dan moet een gouden medaille bij de mannen of vrouwen een feit zijn. Bereiken we dat succes, zal er zeker wel een vervolg komen. Maar dat mag de volgende generatie invullen."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 10 mei 2001