ROME - Als een tennisprof werkelijk in de puree zit, moet-ie heden ten dage eens een partijtje spelen tegen Marat Safin. Want hoe beroerd de man in kwestie zich ook voelt, de Rus helpt hem een handje om het zelfvertrouwen te herstellen.

Roger Federer (Foto: AP)

Nadat de nummer twee van de wereld in de eerste ronde van het Masters Series toernooi in Rome op een haar na oudgediende Jonas Björkman al een onverwacht geschenk had gegeven, hielp hij zijn mede-New Ball Roger Federer (de aankomende sterren volgens de ATP-organisatie) op een onwaarschijnlijke wijze aan een plaats in de derde ronde.

De Zwitser toonde zich uiteindelijk ietwat accurater tijdens het bijna drie uur durende foutenfestival in de Ark van Noach, het centrecourt van het Foro Italico, en nam de gift dankbaar in ontvangst: 4-6, 6-4, 7-6.

Safin dus in de gedaante van Sinterklaas, op een steenworp afstand van het Vaticaan, waar een andere heiligman de teugels in handen heeft. Alleen was er bij de Russische hardhitter geen opzet in het spel. Nu heeft hij de reputatie om volstrekt onvoorspelbaar uit de hoek te komen, maar momenteel weet hij zelf bij tijd en wijle niet meer wat hij op de tennisbaan staat te doen.

Omdat ook Federer geenszins de evenwichtigheid zelve is, regende het afzwaaiers in het spannende, maar weinig hoogstaande duel. Het leek alsof de toppers van de nabije toekomst elkaar bij voortduring wilden imponeren. Zo van: jij kan die backhand met die snelheid slaan, dan kan ik het nog een tikkeltje harder. Met alle gevolgen van dien. Safin kent het spelletje (dat figuurlijke overeenkomsten vertoont met Russische roulette) op zijn duimpje, maar Federer kwam in hun eerste onderlinge duel met de schrik vrij.

Het is alweer ruim een jaar geleden, dat Safin aan de hand van oud-prof Andrei Tsjesnokov het licht zag, nadat hij een jaar daarvoor zijn internationale doorbraak had gekend, maar daarna stil viel. Aan de hand van de Russische amateurschaker groeide hij na maanden worstelen samen met Gustavo Kuerten uit tot de held van 2000. De in Valencia woonachtig Rus zette zeven toernooien naar zijn hand, waarbij de eindzege in de US Open nog het meest tot de verbeelding sprak.

Maar inmiddels is het licht al enige tijd gedoofd. Sinds zijn finaleplaats bij de Dubai Open, eind februari, belandde hij in de lappenmand met een onwillige heup. Het gebrek aan training mocht hij in Rome, op de derde, zonovergoten dag, als verzachtende omstandigheid aanvoeren. Voor het overige kon hij zich de nederlaag in het prestigeduel met zijn twee jaar jongere tegenstander (Federer is pas negentien) zelf aanrekenen.

"Prestigeduel? Met alle respect voor Federer, maar ik denk toch dat ik een iets grotere staat van dienst heb opgebouwd. De eerste anderhalve set had hij niets in te brengen. Ik verzuimde mijn kansen te benutten. Dat heeft alles te maken met de periode dat ik eruit ben geweest. Over twee weken zal ik veel minder moeite met hem hebben. Ik ben op tijd topfit voor Roland Garros en dat moet ook, want de mensen verwachten heel veel van me", aldus Safin, die bescheidenheid niet bijster hoog in het vaandel heeft staan.

Hij ziet de toekomst klaarblijkelijk rooskleurig in. Volgende week voegt niemand minder dan Mats Wilander zich in Hamburg bij hem. De Zweedse tennisgrootheid uit de jaren tachtig gaat als coach van Safin fungeren, maar moest deze week wegens een eigen tennisevenement op de Senior Tour nog even verstek laten gaan. Vreemd loopt het toch allemaal met en rond Safin, die niet alleen op maar ook buiten de baan uiterst verrassend uit de hoek kan komen.

Dat geldt evenzeer voor zijn landgenoot Jevgeni Kafelnikov, die begin dit seizoen nog durfde beweren dat toptennissers onderbetaald worden. Met Safin verdween de man uit Sotsji ook uit de Italiaanse Open (6-7, 6-1, 5-7 tegen Jacobo Diaz), waar na twee speeldagen de nummers twee tot en met zes van het plaatsingsschema reeds naar huis zijn. Na twee Amerikanen (Sampras en Agassi) en een Zweed (Norman) was het nu dus de beurt aan de Russen (Safin en Kafelnikov).

Toch roemt ieder van dat kwintet het toernooi in Rome, dat onthoofd verder kabbelt. Safin: "Iedereen staat geweldig te spelen. Wie zou de Italiaanse Open niet willen winnen?" Hij zelf komt er dit jaar in elk geval niet meer aan toe. Daarvoor had hij zich tegen Federer te veel opgesteld als de barmhartige Samaritaan. Maar ach, Safins wegen zullen immer ondoorgrondelijk blijven. Er hoeft werkelijk niemand vreemd op te kijken wanneer hij begin juni met de triomf op Roland Garros aan de haal gaat.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 10 mei 2001