INDIANAPOLIS/AMSTERDAM - Arie Luyendijk is weer terug op de beroemde brickyard, waar hij tweemaal als winnaar van de klassieke Indy 500 mijlsrace werd afgevlagd. Hoewel twee jaar geleden nog Arie's final 500 met veel fanfare werd omgeven, kon de inmiddels 47-jarige racemiljonair het niet langer uithouden om thuis achter de geraniums te zitten.

Arie Luyendijk (Foto: REUTERS)

Het racedier volgde zijn instinct en kroop vrijwillig in de kooi waarin hij zich niet opgesloten voelt. Het is de krappe cockpit van de Dallara-Aurora Oldsmobile waarmee hij sinds zondag met gemiddeld ruim 350 kilometer per uur over de Indianapolis Motor Speedway dendert.

Zaterdag is het pole day op de brickyard. Deze koosnaam is ontleend aan vroeger tijden, toen de ovale baan met stenen was bestraat en waar nu alleen nog een stenen strookje op start-finishlijn aan herinnert. De Indy 500 heeft bovendien weer plaats over de volle maand mei, hetgeen betekent dat er voorafgaande aan de race op 27 mei twee kwalificatieweekeinden worden gehouden. De pole wordt echter alleen zaterdag vergeven. Dat levert de winnaar in elk geval al 100.000 dollar op, plus bonussen.

Sinds de openingsdag op 6 mei wordt door de teams uit de Indy Racing League (IRL) getest. Ook rijders en teams uit de rivaliserende indycar-organisatie Championship Auto Racing Teams (CART) zijn present, maar zijn aangewezen op wagens die aan het IRL-reglement voldoen. De Indy 500 is echter zo'n prestigieuze race dat bekende CART-teams als Penske en Ganassi (vorig jaar winnaar met huidig Formule 1-rijder Montoya) dat graag voor lief nemen. Het geeft het grootste spektakel in de racerij, zoals de Amerikanen hun race noemen, weer wat glans van vroeger terug, toen er nog geen sprake was van een afsplitsing.

Luyendijk, die weer bij teambaas Fred Treadway rijdt, voelde zich onmiddellijk thuis tussen die indycarcoureurs. Hij blijkt ondanks zijn tijdelijke pensioenering nog niets van zijn scherpte en gevoel verloren te hebben, zo bleek afgelopen dagen toen hij met gemiddeld 223,9 mijl/uur (360,2 km/uur) tot de snelsten behoorde. Op de IMS wordt in snelheden en niet in tijden gerekend. "Daar was ik best wel blij mee. We hebben de laatste dagen veel wind gehad en daardoor moet je op je qui-vive blijven, maar het gaat als vanouds", zei de Nederlandse coureur, die dinsdag ongewild op waakzaamheid getest werd.

Rookie Casey Mears crashte toen namelijk vlak voor hem in de eerste van de vier bochten die de ovale speedway kent. Luyendijk wist hem weliswaar te ontwijken, maar spinde. "Ik baalde wel. Het liet weer eens zien dat je hard op je bek kunt gaan zonder dat je er zelf wat aan kunt doen. Op het moment dat ik Turn 1 wilde insturen, ging die jongen op zijn bek. Ik meteen van het gas af om de brokstukken te ontwijken, maar toen spinde ik op het vuile gedeelte. Ik ging hard in de remmen en zat eigenlijk te wachten waar ik terecht zou komen en te wachten op de klap die niet zou komen. Ik riep meteen door de radio tegen teamchef Skip Faul: 'Ik ben een lucky son of a bitch, want ik heb niets geraakt.'"

Hoewel Luyendijk en zijn race-engineer Tim Waldrop zich de komende dagen richten op de pole position, is niet alles daarop gefocust. "Vooraan starten is belangrijk, want dan blijf je uit het gedrang", meende Luyendijk. "Maar we zijn ook heel druk bezig met de raceafstelling. Toch denk ik dat we eens kans op de pole maken, want we hebben nog wat trucjes achter de hand, onder andere met een smallere wielophanging. Dat gaat we nog testen. Het veld is wel heel close. De eerste 20 rijden gemiddeld boven de 220 mijl. Dat geeft al aan dat de kwalificatie spannend wordt."

zoek naar gerelateerde artikelen

do 10 mei 2001