FUNCHAL - De markt voor gezondheidsvakanties voor managers is booming, beweren twee aanbieders ervan. 'Ontslakken' en 'ontgiffen' op het zonnige eiland Madeira, mét niet-goed-geld-teruggarantie. Uw verslaggever nam de proef op de som.

De gewraakte sappen, met op de achtergrond bar én kleine keuken bij de buitenbaden. (Foto: Eigen foto)

"Wie moeten we waarschuwen als u iets overkomt?", vraagt Rob Kasper Ligthart van het Amsterdamse ApriOri Reizen weinig hoopgevend. Voorafgaand aan de reis wil Ligthart weten hoelang uw verslaggever is (1m83), hoe zwaar (87 kilo), hoeveel koppen koffie per dag hij drinkt (geen), hoeveel glazen bier (vijf per week) en hoeveel sigaretten (geen). "Dan hebben we aan u een makkie", concludeert Ligthart. En overkomen zal me niets, benadrukt hij. "Ik moet de vraag stellen sinds de vliegramp in Faro", legt-ie uit.

Lighthart organiseert zijn health holidays sinds 1991, blijkt uit zijn hardblauw-gekleurde brochure. "Health Holidays (HH) is de gezondheidsklepel! Logisch dat wij weten waar die hangt", klinkt het al in de eerste zin van het boekwerkje, ronkend. "U zult dit nogal pedant of zelfs arrogant vinden, maar dat is het absoluut niet. Vele honderden die jaarlijks HH deden, waaronder diverse artsen, zullen dit volmondig beamen." Drie dokters willen zelfs refereren, schrijft Ligthart, maar wat is nu overtuigender dan zelf een kijkje nemen?

En zo wordt ik woensdagnacht 11 april rond half twee afgezet voor het Madeira Regency Palace, een vijfsterrenhotel vier kilometer ten westen van Funchal, de hoofdstad van Madeira. Vanwege dat tijdstip mag er donderdag worden uitgeslapen. Om half tien worden vier andere nieuwkomers en ik verwacht in de Mango-bar bij het overdekte zwembad. In sportkleding. Tijdens 'de ochtendsappen' zal dan het programma worden uitgelegd, beloven begeleidsters Elies en Maddy in een brief die we bij aankomst krijgen overhandigd.

Elke ochtend om half negen moeten we een uur lang gymen, "om het lichaam soepeler te maken". Na van het eerste 'luie zweet van de dag' verlost te zijn, volgt het sapontbijt. Niks geen eieren en spek, waar vijfsterrenhotels zo vermaard om zijn, maar één glas citroensap met water om te 'ontslakken' gevolgd door een glas appel/sinasappelsap (gemengd met een derde sapje, waarvan de herkomst overigens net íets te vaak niet te achterhalen is).

Vervolgens gaan we roven. Drie kwartier lang moeten we al dan niet op een hellend circuit stevig wandelen met steeds grotere stukken joggen (dat is althans de bedoeling). "Sommigen komen nooit verder dan wandelen, maar anderen joggen al gauw dat het een lieve lust is", belooft Ligthart in zijn brochure. Twee keer per week wordt het roven afgewisseld door een flinke wandeling, onder meer langs de levadas, een uitgebreid systeem van watergoten langs heuvels en rotsen die gebruikt worden om het Portugese eiland groen te krijgen waar normaliter geen water komt.

Rond het middaguur krijgen we dan onze turbo's. Het flesje van 33 centiliter (eenderde liter) mogen we voor eenderde deel vullen met komkommersap en voor tweederde deel met tomatensap. Met die 33 centiliter moeten we het doen tot zeven uur 's avonds. "U moet hem dus vooral niet gulzig naar binnen slaan", worden we geadviseerd. Tussen twaalf en vier kunnen de fanatieke sporters terecht in de fitnessruimte van het hotel. De rest kan uitblazen in de sauna of het Turks bad. Een wandeling naar Funchal is een vierde optie.

Als we maar wel weer allemaal om vier uur bij het zwembad zijn. In één van beide buitenbaden wordt namelijk nog een half uur tot drie kwartier per dag geaquajogd: hardlopen en oefeningen in het water, voorafgaand aan het sapdiner. Dat laatste wordt genuttigd aan de rand van het binnenbad, ver van het zitje bij de buitenbaden, waar de 'gewone' hotelgasten zich laven aan de meest heerlijke dranken en spijzen. Portugal wordt wel het land genoemd van de 1001 manieren om kabeljauw te bereiden. Een aantal daarvan zijn gedurende de twaalf dagen die ik 'sap' vervelend goed te ruiken.

Na het sapdiner met een mix van komkommer-, wortel- en een derde sap die per avond zou moeten verschillen zijn we vrij. "Men is snel dikke vrienden", schrijft Ligthart in zijn brochure en het moet gezegd: samen lijden, schept een band. Al na een paar dagen loungen een aantal sapgenoten erop los in de hotelbar, naast het restaurant (met weer die geuren). Kruidenthee en een pianist, die verdacht veel lijkt op Richard Clayderman, voorkomen dat we toegeven aan wat voor hongergevoelens dan ook.

Kritiek deel je vervolgens ook. Zo ligt vlak naast het hotel een gasdepot van Shell Portugal, dat waarschijnlijk in 2004 wordt verhuisd. "Levensgevaarlijk", vindt organisatie-psycholoog Aart (51), die al bijna weer rechtsomkeert maakte toen hij de opslagtanks zag. Van de overige deelnemers die tegelijk met mij aan het health holiday-programma meedoen, hoorde daarnaast ongeveer de helft pas op het laatste moment wanneer ze precies zouden vliegen. Diezelfde helft zat níet op de vlucht die men eigenlijk wilde. "Opstartproblemen", reageert Ligthart. "We bieden het programma in de Algarve al veel langer aan, maar op Madeira zijn we nog niet zo lang geleden begonnen." Vanaf juli moeten de problemen tot het verleden behoren.

Helemaal ongevaarlijk blijkt deelname óók niet als op de vierde dag een wat oudere vrouw haar enkel breekt tijdens een bergwandeling. Een ambulance wordt gewaarschuwd en men is toch dik twee uur bezig om de vrouw van de berg af te krijgen. Was het nu wel verstandig om haar op die wandeling mee te nemen, is een vraag die naderhand wordt gesteld. Over de persoonlijke resultaten zijn daarentegen eigenlijk alle deelnemers wel tevreden. Ook uw verslaggever, die in twaalf dagen tijd ruim 5 kilo verliest en zijn conditie er flink op vooruit ziet gaan. Managers zullen bij het programma zelf dan ook wel baat hebben, zo zijn de meesten het met elkaar eens. Ligthart daarentegen zou volgens sommige deelnemers zelf wel een management-cursus kunnen gebruiken.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 5 mei 2001