SHEFFIELD - Het bordje 'For Sale' staat inmiddels in de tuin van de riante villa in Dore, een buitenwijk van Sheffield. Nog 24 dagen en dan keert Wim Jonk, z'n vrouw Gina en de twee kinderen terug op Volendam. Na drie jaar Sheffield Wednesday. Met gemengde gevoelens kijkt de 34-jarige middenvelder terug op het avontuur. Sportief heeft het niet gebracht, wat hij zich er vooraf van voorstelde.

Wim Jonk. (Foto: Eigen foto)

"Het eerste seizoen redden we moeizaam het vege lijf in de Premier League. Daarna ging het mis en deze jaargang ben ik nauwelijks aan spelen toegekomen vanwege een liesblessure." Kwam bij dat Jonk enkele klappen op privégebied kreeg te verwerken. Natuurlijk werk hij ook getroffen door het drama wat zich afspeelde rond de caféramp in Volendam. "Zoiets grijpt je bij de keel. Bijna dagelijks word ik er, zelfs hier in Sheffield, mee geconfronteerd. Van de week heb ik het gedicht, wat ik voorlas voor de Wedstrijd van Verbondenheid, nog vertaald voor onze fysiotherapeut. Tevens vlieg ik regelmatig over om me in te zetten voor liefdadigheidsacties."

Meewarig werd naar Jonk gekeken toen de 49-voudig international in 1998 na een uitstekend WK in Frankrijk PSV verruilde voor het weinig zeggende Sheffield Wednesday. Natuurlijk, het geld was goed, maar in Eindhoven vertrokken zomaar vijf basisspelers, waaronder z'n maatjes Arthur Numan en Jaap Stam. "Toen ik hun verhalen hoorde, ging het kriebelen. Wilde ik na Internazionale nog eenmaal een avontuur beleven dan moest het snel gebeuren. M'n grootste drijfveren waren de Premier League, de stadions, grote roemrijke clubs en de beleving van de fans in Engeland. Wat dat betreft ben ik volledig aan m'n trekken gekomen. Alles bij elkaar kan ik er zelfs een boek over schrijven. Het gaat hier in Engeland anders aan toe dan in Nederland. Inderdaad denk je dan nog weleens met weemoed terug aan de periode bij PSV met Dick Advocaat."

Met de eigenzinnige manager Peter Schreeves, de derde in drie jaar tijd na Danny Wilson en Paul Jewell, heeft Wim Jonk. "Wanneer je geblesseerd bent, hang je er een beetje bij. Zo zit de voetballerij nu eenmaal in elkaar." Het doet Jonk weinig omdat hij weet dat hij op zichzelf is aangewezen om terug te keren op het hoogste niveau. Vorig seizoen kreeg hij last van de spieren in de liesstreek. Hij volgde het advies op rust te nemen en leek in het begin van de huidige jaargang te kunnen terugkeren in de basis bij de 'Owls'. "Ik heb wel enkele keren meegespeeld, maar ik bleef pijn houden.

Na diverse artsen te hebben geraadpleegd, kwam een Belgische arts in Leeds begin dit jaar met de verlossende diagnose. "Een spier was afgescheurd en die heeft hij vervolgens aan het bot bevestigd." Eigenlijk zou Jonk alweer op het veld moeten staan. "De operatie is geslaagd. Ik blijf alleen last houden van een ontsteking, wat me belemmerd in m'n bewegingsvrijheid. Wanneer ik daarvan verlost ben, moet ik aan spelen kunnen toekomen."

Inmiddels loopt Jonks contract af en wachten eventueel geïnteresseerde clubs af hoe de middenvelder herstelt. "Ik heb ze gehoord, de geluiden dat ik zou stoppen. Is niet waar. Ik doe er alles aan om terug te komen. Misschien hoeft het niet zo nodig voor de buitenwacht, maar m'n eergevoel drijft me. Als speler wil je graag je eigen afscheid regisseren. Daar ben ik niet aan toegekomen. Om m'n schoenen na acht maanden blessureleed bij Sheffield Wednesday aan de wilgen te hangen, ligt niet in m'n aard. In Nederland ga ik verder werken aan m'n herstel."

Neemt niet weg dat Jonk heeft nagedacht over de toekomst. Hij blijft graag in de voetballerij werkzaam. Z'n voorkeur gaat uit naar een technische functie. "Zonder me vast te pinnen op iets, wil ik eerst in verschillende keukens kijken. Bij m'n oude clubs, oude trainers en ploeggenoten, die inmiddels in het trainersvak zitten. Laat me benadrukken dat het zover niet is. Graag wil ik als speler nog wat van me laten horen. Daar zal ik alles aan doen."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 4 mei 2001