EINDHOVEN - In een kwalificatiereeks voor een EK of WK tart het Nederlands elftal graag het noodlot. Die kant lijkt het ook dit jaar weer op te gaan. Oranje verzuimde in het zesde duel de beoogde cijfermatige slag te slaan in groep 2 van de WK-kwalificatie. De zuinige 4-0 zege op Cyprus bracht Oranje qua doelsaldo precies naast Ierland, dat zelf ook niet ver kwam tegen Andorra (3-1).

Jerrel Hasselbaink (links) scoort.

Alle ogen zijn dus vooral gericht op de onderlinge confrontatie in Dublin met de karaktervolle 'boys in green'. Maar dan zal er toch echt het nodige moeten veranderen in het elftal van Louis van Gaal. "Want dit was slecht, heel slecht", aldus de bondscoach.

Het meest opmerkelijke was gisteren niet zozeer de uitslag, als wel de startopstelling van het Nederlands elftal dat al snel een correctie behoefde. Verrassend genoeg begon Frank de Boer, één van de slechts drie specifieke verdedigers in de selectie van 20 man, aan de linkerkant. Rekenend op een tegenstander die met één spits zou aantreden en de vrijheid die De Boer daardoor zou krijgen, vormden Kevin Hofland en Mario Melchiot het centrale duo.

Vooral Hofland, de zich stormachtig ontwikkelende speler bij PSV, was daar erg blij mee. Zijn tweede interland (de eerste volledige), met het Philips-stadion als vertrouwd decor, op zijn eigen stek en met teamgenoot Mark van Bommel als aanspeelpunt voor zich op het middenveld: het leek een teken voor de toekomst. Hofland (21) als opvolger van De Boer, Van Bommel (24) de regisseur.

Omdat Melchiot naast Hofland stond, moest de ruimte aan de rechterkant worden gevuld door Clarence Seedorf. Oranje kwam echter struikelend uit de startblokken. Bovendien bleek eens te meer dat er te snel conclusies worden getrokken uit analyses en videobeelden van eerder gespeelde wedstrijden. De Cyprioten, die vijf vaste krachten misten, trokken alles behalve een muur op voor de debuterende doelman Michael Morphis en durfden onbevangen en met twee spitsen de middenlijn over te trekken, zeker toen ze in de gaten hadden dat Oranje zich geen raad wist met het spelpatroon. Het leidde tot enkele onthutsende momenten in de Nederlandse verdediging. Zo werden De Boer en Seedorf binnen een halve minuut op de achterlijn voor joker gezet en zochten de spelers druk gebarend naar de juiste posities.

Al na drie minuten meldde assistent-trainer Ruud Krol zich aan de zijlijn om de boel weer om te gooien, zoals dat overigens vooraf was afgesproken. De Boer nam zijn vaste plaats in, Hofland kwam links in de zone terecht. Al met al zou het een half uur duren voordat de ergste ruis van de lijn was, want nog altijd moesten drie van de vier verdedigers (Hofland, Melchiot, Seedorf) zichtbaar wennen aan een nieuwe omgeving. Schrijnend tegen een tegenstander van het kaliber Cyprus. Is het, met zo'n overvloed aan kwaliteit in één groep, niet raadzamer om eens wat minder over (soms omslachtige) systemen te praten en wat meer uit te gaan van de eigen kracht die inmiddels wereldwijd bewierookt is en er al jarenlang om vraagt uitgebuit te worden? Ierland, om maar een niet onbelangrijke ploeg te noemen, doet het al jaren en heeft vooralsnog wel de beste papieren in groep 2.

Het zegt genoeg dat in de eerste helft de beste aanval nota bene van Cypriotische makelij was. Oranje zou in het laatste kwartier drie keer weliswaar scoren, maar twee doelpunten kwamen voort uit dode spelmomenten. Eerst schoot Jerrel Hasselbaink, net als in Portugal de diepe spits met Patrick Kluivert achter zich, een vrije trap hard onder het lichaam van Morphis door. Bij de derde treffer zeilde een indirecte vrije trap van Zenden naar de hak van Kluivert, die fraai scoorde. Tussen die momenten door pikte Marc Overmars, beste man aan Nederlandse zijde, op prachtige wijze een door Kluivert teruggekopte bal op die eigenlijk voor Van Bommel bestemd was.

Op zoek naar de hoge score wachtte Van Gaal ("De wedstrijd zat op slot") in de tweede helft nog 25 minuten. Het publiek vond al eerder dat er wat moest gebeuren en liet dat weten toen Pierre van Hooijdonk en Ruud van Nistelrooy, vooral hij, aan een warming-up begonnen. De wedstrijd schreeuwde om het tweetal. De een (Van Hooijdonk) vanwege zijn kopkracht en specifieke kwaliteiten als pinchhitter; de ander vanwege zijn tomeloze enthousiasme en de extra stimulans die zijn droomtransfer naar Manchester United teweeg had gebracht.

De man van 67 miljoen wilde zich maar wat graag laten gelden en kreeg acht minuten na zijn bejubelde rentree vier kansen op rij toen Oranje een paar keer met vlotte combinaties (eindelijk) de achterlijn haalde. Hoe amateuristisch de 22-jarige Morphis ook oogde, hij was telkens de winnaar. Van Nistelrooy werd echter bij zijn vijfde poging alsnog beloond. Een herhaling dus van de zege op Cyprus en in dit geval was Oranje er veel aan gelegen om nog een vijfde treffer na te jagen. Ierland bleef op dat moment namelijk tegen Andorra steken op 3-1, zodat beide landen op een doelsaldo van +11 kwamen.

Maar in plaats dat er een helder slotbetoog volgde, kwamen de stotterende Nederlanders niet meer uit hun woorden. Sterker, de fysiek sterke aanvaller Michael Constantinou stak nog even doodleuk de helft van Oranje over en miste een prachtkans omdat de timing van de glijdende Hofland perfect was. En zo eindigde de wedstrijd zoals-ie begon.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 26 april 2001