LIVERPOOL - Dat Liverpool in Barcelona twee weken terug niet wenste mee te werken aan de promotie van het 'fantasy football', werd door de doorsnee Catalaan gezien als een ernstige misdaad. Achter dat masker van frustratie gaat waarschijnlijk een bitter besef van realiteit schuil. De zogenaamde vervuilers van het spel bleken namelijk betere rekenmeesters en kozen wijselijk de return op het vertrouwde, door magie bedekte Anfield Road als terrein waar schoon schip gemaakt werd. Daar verloren de kunstenaars van de knokkers: 1-0.

Frank de Boer doet zijn uiterste best de bal te onderscheppen bij Liverpool-speler Emile Heskey. Het lukt net niet. (Foto: AP)

In 1973 won Liverpool de eerste UEFA Cup. In 1985 betekende het Heizeldrama in Brussel tevens het eind van bijna twee decennia heerschappij. Zestien jaar geen Europees succes: dat is lang voor zo'n roemruchte club, die nog altijd meer landstitels (18) verzamelde dan de veelvraat van de jaren negentig, Manchester United (14). Vandaar dat de finaleplaats van dit jaar in de havenstad wordt gezien als het begin van een nieuw tijdperk. Vooral ook omdat het met een 'Cup Final-hattrick' gepaard gaat. Na het winnen van de League Cup staan in de maand mei twee finales op de rol: die om de FA Cup en de UEFA Cup.

Voorwaar een uitmuntende prestatie, zeker gezien het krankzinnige schema dat Engelse clubs dienen af te werken. Liverpool speelde in 24 dagen maar liefst acht wedstrijden en kreeg afgelopen maandag zelfs nog de klassieke Merseyside-derby voor de kiezen. Achteraf was Gérard Houllier er blij mee, want de bodem voor het succes in de UEFA Cup werd zijns inziens tegen Everton al gelegd. Voor de tweede keer op rij in de Premier League speelde Liverpool met tien man na een rode kaart. Toch was een briljante vrije trap van de Schotse 'oldtimer' Gary McAllister in de 94e minuut goed voor de 3-2 zege.

"Dat gaf een enorme kick. We wilden per se winnen en door die instelling werd het onmogelijke gerealiseerd. De wedstrijd tegen Barcelona had hetzelfde karakter. Onze beleving was groots", aldus de Franse manager, die je niet hoort klagen over het moordende ritme van de laatste weken. "Als je wedstrijden zoals deze wint, vliegen spelers over het veld en heeft niemand pijn."

Komt bij dat Houllier er vooralsnog prima in slaagt om gedoseerd met zijn spelers om te gaan. Dat kan ook met zo'n grote, uitgebalanceerde selectie die maar liefst negentien buitenlandse contractspelers telt. Steven Gerrard en de blessuregevoelige Michael Owen werden maandag gespaard. Van Owen werd verwacht dat hij tegen Barcelona zou pieken, zoals hij eerder in het toernooi een rouwsluier over AS Roma drapeerde.

De kleine 'wonderboy', die op z'n 21e al met een biografie op de markt is gekomen, werd echter met de ondankbare taak opgezadeld om tegen een versterkte Spaanse defensie op te boksen. Na acht tegendoelpunten in twee wedstrijden speelden Pep Guardiola en Emmanuel Petit kort voor de laatste lijn, die voor driekwart bestond uit Nederlanders: Frank de Boer en Michael Reiziger in het centrum, Phillip Cocu als linksback. Owen kwam in de eerste helft niet in het stuk voor en met name De Boer maakte een oerdegelijke en kalme indruk. Op zich al heel knap, want de wedstrijd voltrok zich in een meedogenloos tempo.

Barcelona was ontegenzeglijk de ploeg met de meeste individuele klasse, Liverpool de ploeg met de meeste strijdlust. Soms is dat genoeg om toch de sterkste te zijn. Opgezweept door de beroemde, voor tegenstanders beklemmende 'Anfield Atmosphere' gaf Liverpool alles in het duel dat als de belangrijkste sinds jaren werd gezien. Tijd om een bal aan te nemen was er nauwelijks; duels waren er in overvloed.

Het eerder dit seizoen in de Champions League uitgeschakelde Barcelona gokte vooral op een briljante ingeving van Rivaldo of Kluivert. De jarige Braziliaan (29) probeerde het al in de beginfase met één van zijn bekende schoten van grote afstand. Sander Westerveld, de zesde Oranje-klant op het veld, liet zich bijna verrassen. Ook Patrick Kluivert startte goed met een aantal zelfbewuste acties en een handige, maar te zachte hakbal. Marc Overmars gaf de assist, zoals hij later ook de beste kans inleidde. Luis Enrique schoof de bal net naast.

Ondanks het voetbaltechnische overwicht kwam Liverpool wel op voorsprong. Uitgerekend Kluivert, die bij Engelse corners Sami Hyypiä moest schaduwen, sloeg op een cruciaal moment (44e minuut) de bal met zijn hand weg. McAllister, met 36 de oudste van de 22 spelers, nam zijn verantwoording en schoot de strafschop onberispelijk hard langs Reina.

Een verlenging was hiermee uit de wereld, maar feit bleef dat Barcelona slechts aan één doelpunt genoeg had om voor het eerst in de clubhistorie de eindstrijd van de UEFA Cup te bereiken. Kluivert had de verlossing in de tweede helft een paar keer op z'n schoen. De beste kans kreeg hij cadeau van Westerveld, die finaal over de bal maaide. Kluivert was net te laat om de blunder af te straffen.

Waar de Spanjaarden een extra aanvaller (Simao) brachten voor een verdediger (Reiziger), haalde Houllier Owen naar de kant. Emile Heskey werd de enige spits, om in de schuimende slotfase ook nog mee te verdedigen. Vanaf dat moment ging het alleen nog maar om overleven. En die kunst verstaan ze als geen ander in Liverpool. Hoe frustrerend dat, opnieuw, voor Barcelona ook is.

vr 20 april 2001