LIVERPOOL - Het aantal Nederlanders in de twee Europese toernooien kalft zienderogen af. Dinsdag verdwenen Roy Makaay en Dennis Bergkamp met Deportivo en Arsenal door de zijdeur. Vanavond gaan er in de derde confrontatie van deze week tussen een Spaanse en Engelse topclub opnieuw koppen rollen. De vraag is alleen in welke mate. Is het Sander Westerveld, de keeper van Liverpool. Of sneuvelt een hele kolonie (Barcelona) op Anfield Road, waar met name Patrick Kluivert een mooie herinnering heeft liggen. Daar droeg hij Oranje zes jaar geleden in het beslissingsduel tegen Ierland met twee treffers over de laatste hindernis naar het EK.

Barcelona is een bolwerk, op trots gebouwd. "Meer dan een club", zegt een oud credo. Voetbal als opstand der onderdrukten. Dat heeft veel voor-, maar ook nadelen. Arrogantie is geen Catalaan vreemd. In Barcelona is alles het beste; de club, de spelers en het spel. Met minder kunnen de mensen maar heel moeilijk genoegen nemen. Een vormcrisis blaast het aloude minderwaardigheidscomplex uit de zo gehate tijd van generaal Franco direct nieuw leven in.

En dus borrelt op dit moment de vulkaan, met hier en daar al een kleine uitbarsting. Zoals het aangekondigde vertrek van Josep Guardiola, Catalaan aller Catalanen. Tevens wordt er druk gespeculeerd over de toekomst van de twee topscorers. Probleemkind Rivaldo, die vermoedelijk met z'n kont tegen de krib is geboren, schermt met interesse uit Engeland (Manchester United). Patrick Kluivert wil meer verdienen en wordt in verband gebracht met Real Madrid, nota bene de gezworen vijand. Een herhaling van het 'hoogverraad' dat Luis Figo eerder pleegde; ze moeten er in Catalonië niet aan denken.

Kortom, er wordt veel met namen gespeeld en weinig met de bal. Dat de ploeg zich vanavond kan plaatsen voor een Europese finale, lijkt in de ogen van de achterban en de pers slechts beuzelarij. Wat stelt die afzichtelijke UEFA Cup nog voor als Real Madrid goede sier maakt in de Champions League? Een denkwijze die in Engeland, waar best gewonnen mag worden zonder oogstrelend voetbal, op ongeloof stuit. Liverpool veroverde dit seizoen al de League Cup, staat op 12 mei in de finale om de FA Cup en is nog in de strijd om plaatsing voor de Champions League. Dat vinden ze aan de Mersey al heel mooi. "Liverpool is een prestigieuze club die wereldwijd een goede reputatie heeft opgebouwd. Er staat nu een nieuwe generatie klaar die misschien net zo succesvol kan worden. Het winnen van de UEFA Cup zou ons wel eens het beslissende zetje kunnen geven", meent Gérard Houllier.

De Franse manager van 'the Reds' werd gisteren geconfronteerd met onvervalst Catalaans nationalisme. Twee weken geleden kwamen beide teams niet verder dan 0-0. Hoewel Houllier (voor de vorm) een open wedstrijd had voorspeld, werd het een tranentrekkend treurspel. In hun verontwaardiging vergaten de Catalanen dat de thuisclub evenmin iets kon forceren. Het 'niet-aanvalsverdrag' werd Liverpool ernstig kwalijk genomen. "Barcelona zal nooit zo negatief spelen. Ook al zouden we wel willen, weten we niet hoe het moet. De stijl die Johan Cruyff hier heeft geïntroduceerd, zit voor altijd aan deze club vast", deelde verdediger Carlos Puyol de verwensingen van het verwende volk.

Het leidde gisteren tot een komische discussie tussen Houllier en een plukje Spaanse journalisten. "Ik weet dat jullie niet gelukkig waren met onze speelwijze. Maar als ik in Camp Nou de boel open zou gooien, weten jullie toch wat er gebeurt? Barcelona beschikt misschien wel over de beste aanvalslinie in Europa. Op dat grote veld en met dat fanatieke publiek op de achtergrond spelen ze je kapot. In dit toernooi gaat het om twee wedstrijden. Dan moet je een beetje rekenen. Ik las voor de wedstrijd in Spanje overal dat de mensen minimaal rekenden op een 2-0 overwinning. Met zo'n uitslag zou deze return een bijna hopeloze missie geweest zijn. Dat de mensen in Barcelona niet hebben genoten, beschouw ik dan ook als een compliment."

do 19 april 2001