AMSTERDAM - In ons land weet vrijwel niemand meer wat nog normaal is. De waanzin heerst namelijk in alle sectoren van onze samenleving. Om te beginnen: de volksgezondheid. We lezen dagelijks dat er te weinig huisartsen zijn. Die werken te hard, verdienen te weinig en lijden aan het burn-outsyndroom. Na vijf uur 's middags wordt de medische zorg dan ook vooral via antwoordapparaten geregeld. Toch lopen er minstens 500 werkloze dokters rond en worden er aan de lopende band goed functionerende huisartsen uit hun praktijk gegooid, omdat ze de fatale leeftijd van 65 jaar bereikt hebben.

Vrijwel alle ziekenhuizen hebben lange wachtlijsten. Zelfs voor zorgwekkende aandoeningen. Dat komt, zeggen ze, omdat er een ernstig gebrek aan personeel is. Maar alleen al de modieuze invoering van de 36-urige werkweek in de zorg, heeft een acuut tekort veroorzaakt van ongeveer 40.000 fulltime professionals. Verder lopen er jaarlijks meer ervaren verpleegkundigen weg dan dat er nieuwe worden opgeleid. Talrijke grote ziekenhuizen hebben thans véél meer personeelsleden dan vroeger. Maar 20 à 30 procent van hun goed ingerichte operatiekamers is desalniettemin gesloten vanwege zogenaamd personeelsgebrek. Dat komt omdat er in die ziekenhuizen méér nutteloze managers rondlopen dan professionele verpleegkundigen.

De afbraak van het onderwijs in de jaren zestig en zeventig door bevlogen politici met irreële linkse ideeën heeft thans geleid tot generaties van kinderen en jonge mensen die vrijwel niet meer kunnen rekenen, geen brief zonder fouten kunnen schrijven en bij wie het verleden ophoudt in het jaar van hun geboorte. Ondanks een overvloed aan elektronica, zijn ze veroordeeld op te groeien tot culturele Neanderthalers.

Ook bij Justitie sloeg de verloedering toe. Slechts een paar procent van de criminelen wordt gearresteerd, veroordeeld en gestraft. Fietsenroof, winkeldiefstal en autokraken worden door onze politie nauwelijks nog de moeite waard gevonden. Want wij hebben immers een gedoogbeleid. Het binnenhalen van honderden miljoenen guldens aan boetes voor onbenullige snelheidsovertredingen via flitspalen is veel lucratiever en brengt geen enkel risico mee voor oom agent.

Onze premier Wim Kok wordt thans als een groot staatsman bewierookt, bejubeld en politiek heilig verklaard, omdat hij geregeld heeft dat de Argentijn Jorge Zorreguieta niet bij het huwelijk zal komen van diens dochter Máxima met onze kroonprins Willem-Alexander. Want Jorge was minister van Landbouw in de regering van generaal Videla. Die ontdeed zich, zoals bekend, destijds op grote schaal via moord van zijn politieke tegenstanders. Hoewel Jorge zich, om zo te zeggen, alleen met bloemkool en spruitjes bezig hield, droeg hij, politiek gezien, mede-verantwoordelijkheid voor de misdaden van Videla. Dat is weliswaar al een kwart eeuw geleden, maar dat schijnt toch het Nederlands staatsbestel in gevaar te brengen als Máxima's vader de huwelijksdag van zijn dochter persoonlijk meemaakt.

Want uiteindelijk zijn wij, dappere Nederlanders, toch altijd politiek correct geweest? Vóórdat de Duitsers ons op 10 mei 1940 overvielen, werd Adolf Hitler door onze regering als "bevriend staatshoofd" beschouwd. Weliswaar werd in Duitsland de joodse bevolking vervolgd, waren er al concentratiekampen en was Polen onder de voet gelopen, maar tóch: bevriend. Nederland leverde ook het grootste contingent vrijwillige SS'ers voor de oorlog in Rusland. Na de oorlog werden door de socialistische minister van Financiën, Piet Lieftinck, de weinige joodse overlevenden van de concentratiekampen nog naar vermogen kaal geplukt. Nederland deed 25 jaar geleden niets tegen Videla's terreur, maar wel werd de Japanse keizer Hirohito, aan wiens handen bloed kleefde van honderdduizenden vermoorde burgers, door onze regering met veel staatsie ontvangen. Evenals later de premier van China, het land waar politieke terreur gewoon is. De hypocriete discussies in de Tweede Kamer over Máxima en Willem-Alexander zijn dan ook braakverwekkend. De enige Nederlandse politicus die dit in het openbaar op de tv durfde te zeggen was ex-premier Dries van Agt.

En dan hebben we nog onze eigen minister van Landbouw, Laurens-Jan Brinkhorst, die kortgeleden de nertsenfokkerijen een halt heeft toegeroepen. Het was onethisch om nertsen te doden vanwege hun fraaie bont. Thans vindt hij het kennelijk wél ethisch verantwoord om tienduizenden gezonde dieren zonder pardon af te slachten, omdat onze economische belangen bedreigd worden door de vrij onschuldige veeziekte mond- en klauwzeer. Maar ja, de internationale vleeshandel brengt natuurlijk veel meer op dan een handvol nertsen.

Zo kunnen we dan samenvatten dat in Nederland de kennis van schoolkinderen hoofdzakelijk verkregen wordt via de muis van een computer en het batterijtje van de zakjapanner. De medische zorg komt na 17.00 uur uit een antwoordapparaat. Onze ethiek wordt bepaald door de marktprijs van vleeswaren, de kwaliteit van onze justitie wordt afgemeten aan de opbrengsten van flitspalen en een staatsman is iemand die de vader van een bruid verhindert zijn dochter op haar trouwdag te kussen.

Waarom bouwen we geen hek om ons land met een groot bord waarop staat: "Slechts betreden op eigen risico"?

za 7 april 2001