SALT LAKE CITY - De vlam is gedoofd, maar in de harten van de bewoners van Utah zal het olympisch vuur voor altijd nasmeulen. De Olympische Winterspelen van Salt Lake City zijn geschiedenis sinds het moment dat zondagavond de olympische vlam in het Rice-Eccles Olympic Stadium zijn laatste rookpluim uitblies. "Jullie hebben de wereld fantastische Spelen gegeven", sprak Jacques Rogge in zijn aan de bevolking van Amerika gerichte dankwoord.

Met spectaculair vuurwerk wordt de 19e editie van de Olympische Winterspelen afgesloten. De bevolking van de staat Utah zal met veel plezier terugdenken aan een "fantastisch wereldfestijn." (Foto: ANP)

De voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité kon niet anders dan een tevreden mens zijn, want het organisatiecomité SLOC, onder leiding van de schier onvermoeibare Mitt Romney, maakte van de eerste Spelen die Rogge als IOC-voorzitter meemaakte één groot sportief volksfeest.

Vooraf werd vooral met scepsis naar de negentiende Winterspelen gekeken. Velen hadden nog een wat wrange nasmaak in de mond van het omkoopschandaal dat de mormonenstad uiteindelijk tot olympisch gastheer maakte. Daarbij zou Salt Lake City en omstreken veel te uitgestrekt zijn voor Winterspelen, die zich veel beter thuis voelen in wintersportdorpjes als Lillehammer en Albertville. En dan was er natuurlijk de veiligheid, op voorhand al zwaar bekritiseerd en na '11 september' een dagelijks terugkerend punt van discussie bij iedereen die op wat voor manier dan ook betrokken was bij het mega-evenement in de Verenigde Staten.

Wie de afgelopen weken in Salt Lake City heeft rondgelopen, kan niet anders dan vaststellen dat alle vooraf geuite kritiek verspilde energie is geweest. Natuurlijk, het krioelde in Salt Lake City van soldaten en politie, maar nooit gedroegen zij zich opdringerig of anderzijds vervelend. Van de voorspelde urenlange wachttijden, die de strenge veiligheidsmaatregelen in de stadions, ijshalen en pistes met zich mee zouden brengen, bleek in de praktijk nauwelijks sprake. En wie nog steeds durft te beweren dat Salt Lake en omstreken 'te omvangrijk voor Winterspelen' is, zal straks in Turijn (2006) nog wel eens met weemoed terugdenken aan de vloeiende verkeersstromen en prima vervoersregeling die de Amerikanen tijdens deze Spelen aan de dag legden.

Mitt Romney en de zijnen kunnen trots terugkijken op het door hen georganiseerde evenement, dat maandagochtend vroeg (Nederlandse tijd) op knallende wijze werd afgesloten. Met 'de grootste vuurwerkshow uit de Amerikaanse historie' kwam een eind aan de sluitingsceremonie, die verder opvallend ingetogen was. Voor emoties, een van de peilers van de openingsceremonie op 8 februari, was nauwelijks ruimte; er diende in het stadion vooral feest gevierd te worden. En dat ging, met gangmakers als Bon Jovi, Christina Aguilera, Kiss en Gloria Estafan - om er maar eens een paar te noemen - eigenlijk vanzelf.

Ook Turijn, gastheer van de volgende Winterspelen, kreeg gelegenheid zich aan de wereld te presenteren en greep die kans, middels zang en dans, een modeshow en presentatie van haar kunstschatten, met beide handen aan. Het slotakkoord was voor de atleten zelf, die zich massaal op het middenterrein van het prachtige stadion meldden om zich nog eenmaal te laven aan de staande ovaties van het enthousiaste Amerikaanse publiek. Dat weet sporthelden immers op waarde te schatten en helden zijn er de afgelopen week in Salt Lake City meer dan genoeg opgestaan.

'Light the fire within' luidde de olympische leus in Salt Lake City en daarin zijn de atleten met het leveren van topprestaties meer dan geslaagd. Maar meer nog dan de sporters gaven de vele tienduizenden vrijwilligers invulling aan het motto, door zeventien dagen lang als perfecte rechterhand van het professionele organisatiecomité dienst te doen. Terecht overgoot Romney hen met alle lof in zijn slotspeech, waarin hij tussen de regels door een vredesboodschap voor de wereld had verstopt. "Jullie hebben ons de universele kracht van de mensheid getoond. Tijdens de Winterspelen hebben jullie ons laten zien hoe de wereld kan zijn en we hebben er van genoten. De olympische vlam dooft nu, maar het vuur dat jullie in ons hebben doen opladen, zal nooit doven. We verlaten deze plaats als dromers, wetend dat de droom die wij allen delen werkelijkheid kan worden."

Het is te hopen dat Mittney Romney, die na zijn succesvolle olympische missie vrijwel zeker in de Amerikaanse politiek belandt, zich zijn eigen woorden straks aan het politieke front nog herinnert.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 26 februari 2002