DEN BOSCH - Dat roem vergankelijk is, weet Richard Stricker als geen ander. De oud-speler van FC Den Bosch en Telstar balanceerde ruim veertien maanden geleden op het randje van de dood nadat hij in het bekerduel AZ-Telstar een slagaderlijke bloeding in zijn hoofd opliep. Hij werd afgekeurd voor het betaalde voetbal en verkeert nu volledig in de anonimiteit. Zelfs 'boosdoener' Barry van Galen nam maar één keer de moeite met hem in contact te komen. Stricker gedijt echter uitstekend buiten de schijnwerpers. FC Den Bosch haalde hem binnen als jeugdtrainer. "En daar stop ik heel mijn ziel en zaligheid in", zegt de geboren 31-jarige Amsterdammer enthousiast.

Het sportieve leven lacht Richard Stricker weer toe na z'n noodgedwongen afscheid van het profvoetbal. De Amsterdammer is jeugdtrainer bij FC Den Bosch en verafschuwt de zwaaiende ellebogen op het veld, die zoveel schade aanrichten. "Ik leer m'n spelers liever een schaar." (Foto: MARTIN MOOIJ)

De zon schijnt weer in het leven van Stricker. Hoe anders was dat eind augustus 2000 toen donkere, onheilspellende wolken zich samenpakten boven het Medisch Centrum Alkmaar. Op de intensive care speelde de middenvelder van Telstar de belangrijkste wedstrijd van zijn carrière en vocht hij voor zijn leven. "Eigenlijk is het een wonder dat ik hier nog zit", realiseert hij zich. "Ik werd alleen maar naar het ziekenhuis afgevoerd, omdat de clubarts van AZ vermoedde dat ik mijn kaak had gebroken." De rit naar het hospitaal duurde twee minuten en had niet langer moeten duren. "Omdat ik buiten bewustzijn raakte, werd direct mijn schedel gelicht en bleek ik daar een scheur in te hebben van mijn slaap tot achter mijn oor. Net boven het oor had ik een slag-aderlijke bloeding, waardoor de situatie heel kritiek was. Ik heb twee dagen in coma gelegen, maar toen was het gevaar gelukkig geweken."

Het ongeval staat de ex-profvoetballer nog helder voor de geest. "Hoewel Van Galen blijft volhouden dat wij met onze hoofden tegen elkaar kwamen, weet ik zeker dat ik een elleboogstoot kreeg. Dat blijkt ook uit de tv-beelden. Barry kwam van achter en raakte me vol op mijn kin. Dat kon nooit met zijn hoofd zijn gebeurd." Stricker raakte buiten bewustzijn en stortte bewegingloos ter aarde. "Ik kon daardoor mijn val niet breken. Kennelijk ben ik heel ongelukkig op mijn hoofd terechtgekomen. Misschien op een steentje of zo."

Direct nadat hij uit zijn coma ontwaakte, stonden Barry van Galen en ploeggenoot José Fortes Rodriquez op de stoep van het ziekenhuis. "Ik dacht nog: dat is klasse, maar al snel werd duidelijk dat hij door AZ was gestuurd en de visite helemaal niet gemeend was. Van Galen was de week daarvoor in opspraak geraakt, omdat hij in De Kuip Roelof Luinge een klap in zijn buik zou hebben gegeven en moest nu zijn gezicht redden. Hij vertelde ook dat hij door de club was geschorst, maar een rugblessure moest voorwenden om alle kritiek op hem te doen verstommen. Bij het verlaten van het ziekenhuis voegde hij mijn vrouw ook nog even doodleuk toe dat het allemaal wel meeviel."

Het respect voor de mens Van Galen zakte tot beneden het nulpunt toen Stricker hem 's avonds in het tv-programma De Leugen Regeert van Felix Meurders het slachtoffer zag uithangen. "De media hadden het op hem gemunt. Laat me niet lachen. Het gaf echter wel aan dat hij alleen met zichzelf bezig was. Of Barry het nu expres deed of niet, interesseert me al lang niet meer. Dat hij zo weinig belangstelling voor zijn medemens toont wel. Ik heb geen bloemetje gekregen toen ik uit het ziekenhuis kwam, zelfs nooit meer een belletje gehad. Ik denk dat ik niet meer zou slapen als mij zoiets zou overkomen, dat ik elke week bij het slachtoffer op bezoek zou gaan. Maar ja."

Al te druk over Van Galen wil hij zich echter niet meer maken. "Ik heb het incident helemaal van mij afgezet. Dit is ook het laatste interview dat ik geef. Het boek is dicht." Hij richt zich nu alleen op de (zonnige) toekomst. "Het jeugdtrainerschap is het mooiste wat mij kon overkomen. Ik train de D1 van FC Den Bosch en het gaat voortreffelijk. We staan bovenaan en PSV en Willem II volgen op gepaste afstand." Toch is voor hem één ding nog belangrijker dan resultaat: fair play.

"Ik verbaas me over het huidige geweld op de velden. Praat daar ook met die jongens over. Hoe jong ze ook zijn. De rode kaarten van Zlatan Ibrahimovic, Peter van Vossen, Max Huiberts, Ervin Lee en Tim Cornelisse geven aan hoe het voetbal verloedert. Ik leer mijn spelers liever een schaar."

Barry van Galen had geen behoefte te reageren op het verhaal van Stricker, maar woordvoerder van AZ, Willem Zeijlmans, wél. "Laat voorop staan dat een ieder binnen AZ, maar specifiek Barry van Galen, betreurt dat Richard Stricker niet meer in staat is zijn geliefde sport professioneel te beoefenen. Dit los van de eventuele schuldvraag. Geen enkele instantie heeft Van Galen namelijk veroordeeld, naar aanleiding van het voorval. De scheidsrechter die bovenop de situatie stond, zag geen overtreding van de regels, de aanklager van de KNVB heeft het vooronderzoek vroegtijdig beëindigd en medici hebben na bestudering en reconstructie van de beelden uitsluitend geconstateerd dat er sprake is van een wel heel ongelukkig kopduel. Daarom heeft AZ Barry nimmer geschorst of gestraft. Overigens is Barry wel degelijk op eigen initiatief naar het ziekenhuis gegaan om Stricker te bezoeken om hem een hart onder de riem te steken."

"Zowel AZ als Barry van Galen is later aansprakelijk gesteld, AZ is zelfs gedagvaard. De dagvaarding is echter nooit bij de rechtbank aangebracht, waardoor het nooit tot een zaak is gekomen. Barry van Galen heeft opzet of schuld stellig ontkend tegenover de advocaat van Stricker, waarna ook Barry nooit meer iets vernomen heeft. Hiermee is voor ons de zaak afgedaan. Dat is ook de reden dat Barry zelf niet meer reageert, hoezeer hij de situatie van Richard Stricker ook betreurt."

zoek naar gerelateerde artikelen

za 22 december 2001