ARNHEM - Het Nederlandse topbadminton kent woelige tijden. Na de tegenvallende Olympische Spelen in Sydney blijven roddel, achterklap, relationele affaires en frustraties de boventoon voeren. Brenda Beenhakker vormt daarop een positieve uitzondering. De 24-jarige Zevenaarse eindigde bij de laatste zestien op het prestigieuze en het loodzware All England-toernooi en won afgelopen weekeinde het Franse Open.

Ondanks haar goede resultaten en het perspectief op uitzending naar de wereldkampioenschappen in het Spaanse Sevilla over twee maanden, is ook voor haar de maat vol. "Het moet eens afgelopen zijn met al die kinnesinne. Op deze manier wordt een prachtige sport om zeep geholpen."

Brenda Beenhakker.

'Goede tijden, Slechte tijden' is er niets bij. Badmintonnend Nederland staat bol van de intriges, die al maandenlang negatief doorwerken. Zo is Rob Kneefel op last van de rechter nog wel actief als bondscoach, maar hij mag van de omstreden technisch directeur Martijn van Dooremalen zijn pupillen niet begeleiden naar het buitenland. En terwijl hij in het land moet blijven en niets snapt van zijn vage takenpakket, wordt zijn collega Eline Coene tegenwoordig weer geconfronteerd met haar ex-man, de badmintonner Chris Bruil. Tijdens de Olympische Spelen ging Bruil vreemd met Lotte Jonathans en inmiddels woont hij samen met de dubbelspeelster. De selectie klaagt al langere tijd over spanningen tijdens de training. Tot overmaat van ramp is er niemand die het afgelopen half jaar iets aan dergelijke situaties heeft gedaan.

Toch maakt Brenda Beenhakker een opgeruimde, goedlachse indruk. "Ook ik was lange tijd niet te genieten. Dat kwam ook door mijn persoonlijke leven, dat veel te hectisch was. Naast mijn sportieve carrière volgde ik een opleiding aan de PABO. Ik moest kiezen. Twee, drie maanden geleden ben ik gestopt met school en heeft de sport prioriteit gekregen. Vanaf die tijd voel ik me beter. Ik heb meteen het besluit genomen me niets meer aan te trekken van alle gezeur binnen het het badminton. Nu ik alle knopen heb doorgehakt, gaat het een stuk beter. Ik win weer. De Franse Open is dan wel geen Grand Prix-toernooi, maar deze zege geeft wel zelfvertrouwen. En het levert me een aanzienlijke stijging op de wereldranglijst op."

Het helpt ook tijdens het uiten van kritiek. "Er wordt beter geluisterd als je wint," klinkt het met een lach. De Nederlandse Badminton Bond (NBB) zou de aangewezen organisatie moeten zijn om de heikele problemen in één keer uit de wereld te helpen. Maar daar zit een ad-interim bestuur, dat naarstig op zoek is naar besluitvormers.

Beenhakker: "Er is al maanden niks gebuerd. Het bestuur, de technische staf, allemaal houden ze zich koest. Om me heen hoor ik vooral geklaag. Maar niemand durft echt zijn hoofd uit te steken. Iedereen is bang voor z'n eigen belangen. In principe heb ik wel begrip voor die angst, maar op deze wijze wordt het badminton voor geen meter gediend."

De nationale selectie gaat aanstaande vrijdag informeel om de tafel met de bondstrainers Alex Meijer en Eline Coene. Beenhakker: "Iedereen is het zat en zoekt oplossingen voor de lange termijn. Dat is niet de taak voor ons spelers. Daarvoor zit de structuur boven ons te complex in elkaar. Maar van ons worden uiteindelijk wel de resultaten verwacht en dus gaan we onderling kijken hoe we in ieder geval de trainingscapaciteiten zo goed mogelijk kunnen benutten. Er wordt nu al over Athene 2004 gesproken. We hebben de potentie in huis om over vier jaar op de Olympische Spelen te presteren, maar dan moet onze omgeving zich nu eens naar de sporters aanpassen. En niet andersom. Het is toch absurd dat wij steeds worden gestoord met allemaal onnodige ballast. Het behalen van de top is al lastig genoeg."

wo 21 maart 2001