Politiek Gastenboek: 09-01-2003

Gerrit Zalm
Jeugd moet meer aandacht krijgen

"Denkt u nooit: Waar doe ik het eigenlijk voor?" werd mij laatst gevraagd. Als lijsttrekker leid je immers niet zo'n luxueus leven als minister, om van een goede baan bij een bank maar helemaal te zwijgen. Toch heb ik niet zo'n moeite met die vraag. Mijn gedachten gaan namelijk onmiddellijk uit naar het moment dat ik werd gevraagd als minister van Financiën en daarmee de politiek in ging.

Misschien kunt u zich die tijd nog herinneren. Nog niet zo heel lang geleden, eind jaren tachtig begin jaren negentig, hadden we in Nederland te maken met grote werkloosheid. De situatie voor veel schoolverlaters was uitzichtloos. Vooral veel jongeren van toen verdwenen regelrecht in de bijstand. Alleen door met zijn allen de broekriem aan te halen en hard te werken zijn we er in geslaagd een periode van welvaart te bereiken. Ik kijk met tevredenheid terug op die prestatie.

Toch dreigen met de huidige tegenvallende economie opnieuw de vooruitzichten voor onze kinderen te verslechteren. Het vinden van een baan als je van school af komt, is al moeilijker en dat zal alleen maar moeilijker worden indien we niet nu een doortastend financieel-economisch beleid voeren.

Spaarbankboekje

In deze campagne praat ik veel over de werkgelegenheid, het overheidstekort, de hoogte van de belastingdruk en de staatsschuld. Ik doe dat niet omdat ik zo graag praat over koopkrachtplaatjes en schuldratio's. Dit zijn alleen de technische termen. Ik doe dat om omdat een verkeerde keuze nu, zal leiden tot werkloosheid straks. Het zal er toe leiden dat er geen geld meer is om te investeren in veiligheid, zorg en onderwijs. En het zal ertoe leiden dat we onze kinderen een schuld nalaten die de overheid heeft laten oplopen. Ik kan dat niet accepteren. Het spaarbankboekje dat wij hebben gespaard voor onze kinderen mag niet worden geplunderd door een overheid die de tering niet naar de nering weet te zetten.

Niet alleen in termen van werk en geld, maar ook anderszins maak ik mij zorgen om de jeugd. Gelukkig gaat het met het overgrote deel hartstikke goed. Er is echter een kleine groep onverbeterlijke lastpakken die het behoorlijk verziekt. Zij komen keer op keer in aanraking met de politie. Wat kunnen we hier aan doen? Strenger straffen en repressief optreden, zegt de één. Meer hulpverlening en preventief optreden, zegt de ander. Ik zeg dat beide nodig zijn. Het is niet een kwestie van of/of maar van en/en.

We hebben te weinig aandacht gehad voor die groep jongeren die zelfs met de beste hulp van de wereld niet wil luisteren. Alleen een combinatie van straf én hulp kan voor deze groep nog uitkomst bieden. Concreet betekent dit dat we criminele jongeren langer moeten volgen, we ze individueel moeten begeleiden en we ze vaker moeten sturen naar een tuchtschool of zelfs de heropvoedingsdetentie.

Vanzelfsprekend ligt de eerste verantwoordelijkheid voor de opvoeding bij de ouders. Ouders die deze verantwoordelijkheid moeilijk kunnen dragen, moeten hulp krijgen in de vorm van opvoedingsondersteuning. Ik vind dit zo belangrijk dat ik ook in tijden van economische tegenspoed hiervoor extra geld voor wil uittrekken.

Net zo belangrijk is het tegengaan van schooluitval. Vooral in de beroepsopleidingen raken te veel jongens en meisjes gefrustreerd, omdat ze te veel met de neus in de boeken moeten zitten en te weinig echt een vak kunnen leren. En dit terwijl het eenvoudig is om ook in de eerste jaren van de opleiding het leren veel meer te combineren met tegelijkertijd werken. Het is dus hoog tijd dat de school veel flexibeler wordt.

De jeugd heeft de toekomst en de VVD wil daar werk van maken!

Gerrit Zalm
gerrit.zalm@vvd.nl