Kevin Costner lacht weer
als golf-ster in 'Tin Cup'
door Eric Koch
Het lachen leek Kevin Costner vergaan. Hoe verschillend de laatste jaren
zijn rollen ook waren, een ding hadden ze gemeen: een bloedernstig gezicht.
Stuurs werkte hij zich door 'A perfect world', 'Wyatt Earp', 'The War' en
'Waterworld' heen. Zonder zijn aanstekelijke glimlach bleven ook de successen
uit. Ron Shelton, met wie hij eerder 'Bull Durham' maakte, heeft Costner
in 'Tin Cup' eindelijk weer de zonnige wereld van de komedie ingeloodst.
Met zijn jongensachtige charme herovert Costner moeiteloos het hart van
het bioscooppubliek en verovert dat van tegenspeelster Rene Russo. Costner
geeft gestalte aan Roy McAvoy , bijgenaamd 'Tin Cup', die naar goede traditie
van zijn sterrenbeeld op een plezierige manier door het leven glijdt. In
potentie was hij een top-golfer, maar hij miste de ambitie om zijn talent
tot volle wasdom te brengen. Liever drinkt hij met zijn vrienden een biertje
en wint weddenschappen met bijzondere golf-slagen.
Een baantje als golfleraar brengt brood op de plank en psychologe Rene Russo
meldt zich als nieuwe leerlinge. Zij blijkt de vriendin van een van Costners
vroegere golf-collega's, de zelfingenomen Don Johnson. Om een paar centen
te verdienen vergezelt Costner als caddy Johnson op een toernooi, maar als
Costner de laffe resultaatspeler Johnson adviseert om iets meer risico te
nemen en vervolgens de bewuste slag moeiteloos voordoet, wordt hij ontslagen.
Om Johnson een lesje te leren en Rene Russo bij hem weg te lokken, schrijft
Costner zich in voor het Open Amerikaanse kampioenschap, waar hij zich na
een paar gewonnen voor-toernooien in het gezelschap van beroemde beroepsgolfers
mag bewegen. Interessant wellicht voor fans van de sport, maar of de alledaagse
kijker met grote belangstelling dat kleine balletje volgt, is de vraag.
Duidelijk is in elk geval dat Costner, naar voorbeeld van filmsporthelden
als Rocky Balboa, eerst zichzelf dient te overwinnen om succes te kunnen
behalen. Om die psychologische ontwikkeling heeft Shelton een flinterdun,
zeer voorspelbaar en kinderlijk nadrukkelijk verhaaltje geweven, dat eigenlijk
alle verantwoordelijkheid naar de hoofdrolspelers schuift. Zonder iets in
handen heeft Russo niets te bieden, Don Johnson mag alleen zijn imago onderstrepen
en daarom staat of valt de film met de lang gemiste lach van Costner. Blij
dat die weer is doorgebroken, maar erg weinig om een hele film op te baseren.
Foto: Kevin Costner brengt Rene Russo de beginselen van de golfsport bij.
Première 24 oktober 1996
|