'Tierra': Als een schizofreen niet kiezen kan...Een schizofreen is nooit alleen, maar Angel heeft wel een zeer bijzondere gespleten persoonlijkheid. De een is een insectenverdelger, de ander is een engel. Hij moet de bevolking van een wijndorpje afhelpen van zeer schadelijke luizen die het druivensap een eigenaardige grondsmaak meegeven. Hij heeft daartoe de beschikking over enorme tanks met insecticide die door hem in samenwerking met de plaatselijke bevolking over het gewas moeten worden heengespoten.
Zo komt hij ook graag bij de mensen thuis, die van zijn diensten gebruik willen maken. Bij Angela, de mooie echtgenote van Patricio die onze Angel het liefste bont en blauw zou willen slaan. En hij ontmoet Mari, een wulps meisje van nauwelijks negentien die het met de sex niet zo nauw neemt. Verscheurd tussen deze twee vrouwen wordt hij, en hij kan maar niet kiezen wie nu eigenlijk zijn hart verdiend. Op dat soort momenten komt het dus wel goed uit als je een beetje schizo bent. Hij geeft Angela aan de engel nadat haar man Patricio is omgekomen, en gaat er zelf van door met Mari die toch liever en trouwer blijkt te zijn als wij aanvankelijk dachten. Regisseur Julio Medem maakt van deze 'Tierra' een uitermate vermakelijk sprookje waarin net genoeg authentiek drama zit verpakt om het verhaal geloofwaardig te houden. Diep op de ziekte van Angel gaat hij niet in, maar hij neemt het karakter wel geheel en al serieus waardoor de film uitstijgt boven het niveau van de platte komedie. Medem heeft sowieso zorg voor zijn personages. Die liefde zit ook in de manier van opnemen, in de tekening van de dorpsgemeenschap, in het vormgeven van de cultuur waarbinnen de vertelling zich afspeelt. Hoe verzonnen het verhaal ook lijkt, Medem blijft met zijn voeten op de grond. Net als de wijn van het dorpje waarvan de mensen uiteindelijk besluiten de luis maar te accepteren. Want hoe hemels deze godendrank ook zou mogen zijn, dat aardse willen ze eigenlijk toch niet graag kwijt. Dick van den Heuvel
Première 10 april 1997 |
