" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALT="">

Veteranen buigen voor Leonardo DiCaprio

door Dick van den Heuvel

De ontzetting was hoorbaar bij het Parijse premièrepubliek van 'The Man in the Iron Mask'. Uit deze Hollywoodproduktie moesten de Fransen vernemen dat Musketier d'Artagnan de échte vader was van Louis XIV. Maar de melding onder de slottitel dat de Zonnekoning zijn volk innig liefhad en hen voorspoed en welvaart had gebracht schoot werkelijk in het verkeerde keelgat. "Hoe zou U het vinden als wij eens een film maakten over Nixon en hem dan de allerbeste president zouden noemen die Amerika ooit gekend had", beet een chauvinistische journaliste Randall Wallace toe na afloop van de voorstelling.

Een paar dagen later is hoofdrolspeler John Malkovich (Athos) in Amsterdam om tekst en uitleg te geven. "Film is een leugen", zegt hij kalm. "Niets wat er op dat witte doek gebeurt, heeft ooit werkelijk plaatsgevonden. Als ik huil, is het glycerine. Als ik sterf, is het tomatenketchup. Het mag ook nooit de bedoeling zijn van de regisseur of de scenarioschrijver om de geschiedenis exact zo weer te geven als hij is gebeurd. Dan is hij een slechte verhalenverteller."

Leonardo DiCaprio als Koning Louis X14 , een van zijn twee rollen.

Eerder, in Parijs, had ook regisseur Randall Wallace ons al weten te overtuigen van zijn goede bedoelingen. "Ik geloof in zaken als eer en trouw en vriendschap. Voor mij is 'The Man in the Iron Mask' ook alleen maar een parabel over dat soort morele waarden. Wat heb ik eraan om de waarheid te vertellen, als ik daar niet in geloof? Ik maak geen rijk geïllustreerde geschiedenisboekjes, ik maak films. En men komt daar naar kijken om een avond lang in mijn sprookje mee te gaan."

"Het is waar", beaamt Aramis-vertolker Jeremy Irons na afloop van de première. "Randall is een ethicus. Hij heeft geen enkele vorm van cynisme. Hij denkt echt dat hij de wereld kan verbeteren door ons nobele mensen te tonen. Ik moet je zeggen: toen ik het script las, dacht ik... dat krijg je nooit over het voetlicht. Maar in Amerika is de film al een enorm succes. Omdat mensen DIT willen! Ze willen weer geloven in het goede van de mensheid en van de samenleving."

Veel kans tot stemverheffing hadden de criticasters in Parijs trouwens niet bij de première, want ze werden overstemd door de hordes meisjes die alleen maar waren gekomen om een glimp op te vatten van mega-ster Leonardo DiCaprio die de jonge Zonnekoning speelt én diens tweelingbroer die in plaats van de gruwelijke heerser door de nobele musketiers op de troon wordt gezet. Waar zijn oudere collega's uitermate aanspreekbaar waren, werd DiCaprio op veilige afstand gehouden van pers en fans.

"Hij is een goed acteur", zegt John Malkovich. "En daarom werd hij gevraagd om mee te doen. Pas na de opnames van deze film ontstond de hele hype om hem heen. Ik zou niet graag in zijn schoenen staan, want hij wordt nu aangesproken op hele andere kwaliteiten dan zijn vermogen een rol te spelen. Hij moet nu een persoonlijkheid zijn en stralen. En hij is nog maar zo jong. Als dit straks over is, wat zal het dan een lange weg worden om weer gerespecteerd te worden als speler."

"Maar wat moet ik daartegen doen?" verzuchtte DiCaprio bij de persconferentie waar hij zijn neus WEL even liet zien. "Had ik dan 'Titanic' moeten weigeren? Of 'Romeo & Julliet'? Ik kan alleen maar serieus mijn werk blijven doen, en mijn intuïtie blijven volgen bij het aanvaarden van rollen en het afwijzen van bepaalde scripts. En laten we wel zijn tijdens het werk geldt al die status niet. Dan moet ik er net zo hard voor knokken als mijn medespelers. Misschien nog wel harder vanwege de 'noblesse oblige'."

Leonardo DiCaprio en Judith Godrèche.

Eén memorabel moment in de film is in dat opzicht veelzeggend. Dat is als aan het eind de oudere acteurs Jeremy Irons, John Malkovich en Gerard Depardieu een knieval maken voor de nieuwe koning die Leonardo DiCaprio in deze film is. Symbolisch voor hoe de kaarten nu geschud zijn? Jeremy Irons lacht de vraag weg: "In ieder geval heb ik daar niet aan gedacht toen we die scène speelden. Het stond in het script en het moest zo gedaan worden. Het publiek mag er over denken wat het wil."

DiCaprio houdt in ieder geval een zekere bescheidenheid vol. "Ik heb zoveel geleerd van deze oude rotten in het vak. Hoe ze elkaar uitdagen met hun acteerwerk. Hoe ze pauzes nemen en spanning opbouwen. Ze zijn getraind om de lat altijd iets hoger te leggen dan dat ze normaal zouden springen. En daar heb ik zo'n gevoel van overgehouden van: 'Leo, je bent er niet... je zal er nooit zijn... je moet altijd verder. Zolang ik dat nou maar denk, loopt mijn carrière geen gevaar."

Publicatie 26 maart 1998