Een etentje met dodelijke gevolgen... 'The Last Supper' Een keer per week kookt Paulie een diner voor haar beste vrienden. Allemaal intellectuelen die graag onder het genot van een goed glas wijn en een lekkere maaltijd over de problemen in de wereld keuvelen. Daar nodigen ze meestal een gast bij uit met uitgesproken ideeën over deez' of geen'. Wat die mee-eters niet weten is dat deze hap wel eens hun 'Last Supper' zou kunnen zijn. De ellende begint met een vrachtwagenchauffeur die vindt dat Hitler gelijk heeft gehad en volhoudt dat er in de vernietigingskampen helemaal niet zoveel joden zijn omgekomen als men altijd wel beweert. Door een samenloop van omstandigheden krijgt de engerd een vleesmes tussen zijn ribben. Zo rekent de beschaving dus af met foute denkbeelden. Nu kun je twee dingen doen in zo'n geval. Naar de politie, of niet. Tot dat laatste besluit het disgezelschap en prompt wordt de vrachtwagenchauffeur begraven in de tuin. Daar wordt het trouwens erg druk, want al snel bedenkt het clubje dat dit de manier is om ook van een stel andere fouteriken af te komen. Dominee tegen homo's, vrouw tegen abortus, hippie tegen zwervers; en ze gaan er allemaal aan. Maar hun grootste tegenstander moet het vijftal nog vinden, en dat is de politicus Norman Arbuthnot (Ron Perlman) waarvan ze allemaal weten dat hij een griezel is, maar die op geen kwade uitspraak valt te betrappen. Hij wordt dan ook hun ondergang. Regisseuse Stacy Title maakte met dit idee een vermakelijke film die lichtvoetig over al die moordpartijen heendanst. Toch is het een gemiste kans, want binnen die komisch toon had ze de gelegenheid gehad om daadwerkelijk wat verkeerde ideologieën aan de kaak te stellen. Iets meer inhoudelijkheid in de gesprekken, en wat minder flirten met de grapdichtheid, had deze film zelfs enige literaire allure kunnen geven. Nu is het lachen, ook lekker, maar absoluut niet voedzaam. Première 24 oktober 1996