Steven Seagal is de 'The Glimmer Man'De startgeluiden en beginmuziek van 'The Glimmer Man' suggereren al een zware gewelddadigheid. En die blijft de daarop volgende 91 minuten dan ook niet uit. Het verhaal gaat over een gevaarlijke psychopaat die rituele moorden pleegt, bij voorkeur op katholieken, die gemarteld en al worden opgehangen volgens het bijbelse scenario.
Een en ander geschiedt volgens de vertrouwde formule. We zien allemaal dat er ingegrepen moet worden. Onze held doet dat, maar wordt verdacht gemaakt door collega's en vijanden en wordt door de baas van de zaak afgehaald. Maar dat deert hem niet. Hij gaat in z'n eentje door, niet gehinderd door regels en reglementen, en haalt zijn gram. Uiteindelijk krijgt hij natuurlijk gelijk en klopt de baas hem goedkeurend op de schouder. Maar voor het zo ver is, heeft ie heel wat te verstouwen en veroorzaakt hij met vriend en vijand een gewelddadig spektakel waar de honden geen brood van lusten. Dat gaat in Hollywood gewoon door, ondanks acties en vermaningen van zedepredikers en politici in de Verenigde Staten. Ze hebben er een bijna idealistische truc op gevonden door met deze entertainment-strijd voor recht en orde in te spelen op het gevoel van onveiligheid bij de gemiddelde burger en te doen alsof this our America er mee gediend wordt. HENK TEN BERGE. Première 30 januari 1997 |
Steven Seagall, Amerika's nieuwste strijder voor recht en eerlijkheid, heeft
de taak de lugubere zaak op te lossen. Hij doet dat zoals van hem verwacht
kan worden: rechttoe, rechtaan, zonder poespas of sentimenten, gewetenloos.