Populaire tv-serie herleeft in satire-vorm Kitsch maakt 'Brady Bunch' komisch De ideale familie van de jaren '70, the Brady Bunch, heeft zich bepaald niet aangepast aan een wereld van garage-rock, grunge en kleine criminaliteit. Met afschuwelijke braafheid slaan de kinderen Brady zich door het leven. Zien ze het niet meer zitten om hardop te worden uitgelachen, dan troost pa ze met een achterhaalde levensles waar zijn kroost ademloos naar luistert: 'Gee dad, zo hadden we dat nog niet bekeken'. Zo'n kwart eeuw geleden was 'The Brady Bunch' een van de populairste Amerikaanse series. Regisseuse Betty Thomas haalt het gezin uit de vergetelheid door er een prachtige satire op te maken: 'The Brady Bunch Movie'. Daarin plaatst ze het gezin van toen in de tijd van nu. Het verhaaltje op zich heeft weinig om het lijf. Pa en ma Brady (Gary Cole en Shelley Long) hebben niet op tijd de onroerend-goed belasting betaald en het gezin probeert te voorkomen dat het huis wordt verkocht. Dat de film zo komisch is, is vooral te danken aan het hoge kitsch-gehalte. Door de overdrijving van ieder suikerzoet detail van de oorspronkelijke serie is de familie Brady totaal absurd geworden. Tenminste, voor wie het origineel kent. Voor de Amerikanen was 'The Brady Bunch' indertijd de verpersoonlijking van het ideale Amerikaanse gezin en de film is in het land van herkomst dan ook een doorslaand succes. Marjolein Hurkmans Première 15 juni 1995