Fanny Ardant de klassieke vamp 'Ridicule' een kleurrijke satire Alleen al de verschijning van Fanny Ardant en Jean Rochefort, twee even vertrouwde als uitdagende gezichten van de Franse cinema, maakt 'Ridicule' tot een leuke ervaring. Maar er is veel meer. Schitterende tableaux vivants uit Versailles, intriges en machtsspelletjes aan het hof van Lodewijk de XVIe, arrogante spotternijen, erotische schijnbewegingen om een wereld politiek in beweging te houden... Als je die gecoiffeerde figuren ziet in hun weelderige maar houterige uitdossingen van vlak voor de Franse Revolutie, is het nauwelijks voorstelbaar dat het mensen zijn met een hart en een ziel, die uit zijn op macht en manipulatie. Patrice Leconte zet de camera als het ware midden in het gezelschap dat zich verveelt of zich vervelend amuseert ten koste van anderen, van zwakkeren. Een graaf van het 'boerenland', die de aandacht komt vragen voor de noden van het werkende volk, gooit de knuppel in het hoenderhok. Hij kan slechts doordringen tot de koning als hij zich de ironie en de arrogantie laat welgevallen van de vertrouwelingen en de hovelingen en het boudoir passeert van de mysterieuze en machtige courtisane aan wie actrice Fanny Ardant haar verleidingskunsten leent. Er wordt een spel gespeeld waarbij het erom gaat wie de geestigste en puntigste woordspelingen debuteert. Men is er niet aan gewend dat een boertje van buuten daarin een meester blijkt te zijn. 'Ridicule' is een aaneenschakeling van dubbelzinnigheden en spotternijen die in een uiterst laconieke speelstijl op het doek worden gezet en waarin langzaam maar zeker een verhaal zichtbaar wordt dat de nadering van de Revolutie met een valse glimlach aangeeft. 'Ridicule' doet zijn titel eer aan: het is belachelijk op een serieuze manier. HENK TEN BERGE Charles Berling doet zijn best aan het hof van Lodewijk de XIVe in 'Ridicule' Première 19 juni 1997