|
Buitenstaander in Hollywood
Adrian Lester assisteert
presidentskandidaat in 'Primary Colors'
door MARCO WEIJERS
Is Bill Clinton een oprecht politicus met menselijke zwakheden, of maken
zijn seksuele escapades hem tot een onbetrouwbaar sujet? Een lastige vraag,
waarop de jonge Britse acteur Adrian Lester wellicht het antwoord weet.
Als campagnemedewerker Henry Burton ziet hij zich in de film 'Primary Colors'
(nu in de Nederlandse bioscopen) immers voor een soortgelijke vraag gesteld.
De presidentskandidaat voor wie hij in de film werkt mag dan Jack Stanton
heten, maar er is onmiskenbaar een gelijkenis tussen deze charismatische
losbol met de huidige bewoner van het Witte Huis.
 Adrian Lester, de nieuwkomer.
Tijdens ons gesprek met Adrian Lester valt vooral zijn verzorgde Engels
op. Heel anders dan in de film, waarin hij voor een Amerikaan doorgaat.
"Op dat accent heb ik keihard moeten zwoegen", beaamt hij, terwijl hij schijnbaar
moeiteloos overschakelt op een meer knauwende tongval. "Op het toneel had
ik ook wel eens een Amerikaan gespeeld, maar dat luisterde veel minder nauw.
Het voornamelijk Engelse publiek was snel te overtuigen. In de film moest
het daarentegen precies goed zijn. En dan ook nog eens Amerikaans met een
New Yorks tintje."
Met 'Primary Colors' maakt Lester zijn Amerikaanse speelfilmdebuut. Hij
was eerder in twee kleinere Europese producties te zien. "Ik kwam er al
vroeg achter dat ik het leuk vond op te treden. Als jochie deed ik dat vooral
door te dansen. Ik bootste Michael Jackson na, die er destijds nog normaal
uitzag. Op mijn negende werd ik koorknaap en enige tijd later belandde ik
bij een operagezelschap. Toen mijn stem brak en ik tijdelijk moest stoppen
met zingen, ging ik jeugdtheater doen."
Na een niet afgemaakte opleiding tot acteur werkte hij voornamelijk in het
theater. Klassiek toneel, maar ook succesvolle musicals, waarmee hij de
wereld rondtoerde. Tijdens een optreden in New York werd Lester ontdekt
door regisseur Mike Nichols. "Hij zag me spelen en benaderde me daarna voor
de rol van nichterige huisknecht in 'The Birdcage'. Samen kwamen we al snel
tot de conclusie dat die rol niet echt iets voor mij was. Een jaar later
belde hij me opnieuw, nu voor 'Primary Colors'."
Als Henry Burton wordt hij in de film in dienst genomen door presidentskandidaat
Jack Stanton (John Travolta) en zijn vrouw Susan (Emma Thompson). Hun politieke ideeën liggen hem wel.
Probleem is alleen dat Jack Stantons een notoire rokkenjager blijkt te zijn.
Dat verstoort niet alleen de verkiezingsplannen, maar stelt de aanvankelijk
nogal naïeve Henry ook voor nogal wat morele dilemma's.
 John Travolta en Emma Thompson op verkiezingstournee in 'Primary Colors'.
De rol paste Lester als een handschoen. "Ik was een buitenstaander, net
als Henry Burton. Mike Nichols heeft daar denk ik heel bewust voor gekozen.
Henry moest duidelijk anders zijn. Mijn Britse achtergrond en mijn onbekendheid
met Hollywood maakten dat een stuk gemakkelijker."
In de Verenigde Staten heeft de film nogal wat stof doen opwaaien. Voornamelijk
dankzij de vette knipoog naar de Clintons en hun campagne. Lester: "Veel
Amerikaanse journalisten bleven maar doorzeuren over die overeenkomsten.
Ze suggereerden zelfs dat er op last van Hillary scènes waren geschrapt.
Complete onzin. Vaak werd daardoor voorbij gegaan aan de veel interessantere
kwesties die de film aansnijdt. Zoals de vraag hoe ver je mag gaan om te
winnen."
"Ik denk dat de film de Amerikanen of liever gezegd ieder volk met geloof
in leiders zonder fouten aanspoort om eindelijk volwassen te worden. Iemand
hoeft privé geen heilige te zijn om toch zijn werk goed te kunnen doen."
Adrian Lester: "In Amerika werd 'Primary Colors' teveel gezien als een portret
van Bill Clinton. Daardoor wordt voorbij gegaan aan andere interessante
vragen die de film aansnijdt. Zoals: hoe ver mag je gaan om te winnen?"
Publicatie 23 juli 1998
| 
