|
'Priest': Cynisch door Henk ten Berge Een jonge, idealistische en toch ouderwetse orthodox denkende priester, die van alle kanten bestormd wordt door typisch eigentijdse problemen, is de hoofdpersoon in 'Priest'. Hij wordt door een meisje deelgenoot gemaakt van het feit dat zij thuis incest-slachtoffer is. Zijn biechtgeheim staat hem niet toe in te grijpen. Zijn oudere mede-priester in zijn eerste parochie treft hij aan in gezelschap van een vrouw die onomwonden dienst leven deelt. Moet hij accepteren dat het celibaat zonder blikken of blozen wordt geschonden? Zelf beleeft hij een homoseksuele affaire met een provocerende barbezoeker wat hem ook al in hevige gewetensnood brengt.
Kan niet op, zult u denken. Jimmy McGovern schreef het allemaal en de Engelse Antonia Bird bracht het in beeld. Zo snel samengevat, klinkt het wellicht wat goedkoop als een opeenstapeling van tranentrekkers. Maar zo komt de film niet over. Deze dramatische feiten zijn de markante punten in een vloeiend verhaal binnen een buurt vol armoe, werkloosheid en misdaad in Liverpool. De pastorie was daar ooit het geruststellende middel- en rustpunt. Maar de oudere geestelijke (Tom Wilkinson) heeft zich al lang aangepast en reageert op de werkelijkheid op de meest praktische manier. De regels van het Vaticaan lapt 'ie aan zijn laars als onbruikbaar. Voor zijn jongere collega (Linus Roache), nog zuiver in de leer en in het geloof geschoold, is dat wennen. Hij raakt ten prooi aan de hevigste twijfels en kiest daarvoor wel de goedkoopste uitwegen: pogingen tot zelfmoord. Zo'n houding in geestelijke nood zal hem op het seminarie niet zijn bijgebracht. Het zijn uiteindelijk de wijze, aan de praktijk ontleende woorden van zijn oudere collega die hem terugbrengen in het dagelijkse leven. 'Priest' ziet er uit als een verkapt protest tegen de hardnekkige houding van de katholieke kerk en vooral tegen die van de paus die van moderne opvattingen nog steeds niets wil weten. Première 20 april 1995 |
