Knappe horror in 'Nightwatch' Wat kan er nu rustiger zijn dan het baantje van 'nachtwaker' in een lijkenhuis? Je bent de enige levende ziel in het pand en het ergste dat je kan gebeuren, is dat de politie 's nachts nog een extra dooie komt brengen. Tja, als je in spoken gelooft, dan heb je het wellicht wat moeilijk. Maar Martin is niet voor een kleintje vervaard en dus solliciteert hij naar het baantje. Al snel komt hij er achter dat hij helemaal niet lekker kan studeren tussen het wachtlopen door. Op een of andere manier gebeuren er steeds maar vreemde dingen in het mortuarium. Een vriend verstopt zich tussen de lijken en maakt hem aan het schrikken; zijn vriendinnetje wil wel een spannende nacht meemaken tussen de witte afdeklakens, hij droomt van bewegende lijken. Zijn leven verwordt langzaam maar zeker tot een horror. Vooral als hij op de televisie ziet dat een moordenaar een bloederig spoor trekt door zijn woonplaats en allerlei meisjes verkracht, afmaakt en vervolgens scalpeert. De slachtoffers liggen in de koelcellen beneden. En de dader lijkt zich wel in zijn buurt op te houden. De Deense scenario-schrijver en regisseur Ole Bornedal maakte van 'Nightwatch' een ouderwets spannende thriller met een plot dat je telkens weer verrast en daarbij volgepropt zit met allerhande Hitchcock-achtige effecten. De zenuwen gieren je weer eens lekker door de strot. Geen van de personages in de film is te vertrouwen en tot aan de laatste minuten ben je met Martin op zoek naar de echte dader. Als je de kijker zo weet te betrekken in je verhaal ben je een vakman. Dat is ook het beste compliment dat we deze Scandinavische speelfilm kunnen geven: Vakwerk! Dick van den Heuvel Foto: Sofie Graaboel moet als Kalinka doodsangsten uitstaan in de Deense thriller 'Nightwatch'. Première 23 februari 1995