Speuren naar magie in 'Loch Ness' Bioloog Ted Danson gelooft er niet meer in. Na een vergeefse speurtocht van drie jaar in Brits Columbia naar een mytisch wezen heeft hij zich ontgoocheld teruggetrokken op een universiteit. Dat hij ooit in Zuid-Amerika een onbekende wespensoort lokaliseerde zegt hem niets meer en als zijn directeur hem min of meer als straf voor zijn lamlendige optreden als leraar naar Schotland zendt om daar de zoveelste speurtocht naar het monster van Loch Ness op touw te zetten, weet Danson dat hij niet dieper meer kan zinken. In die stemming treft hij niets aan in het befaamde meer, ondanks alle nieuwe elektronische snufjes die hij aan boord van zijn kotter heeft geïnstalleerd. Je moet iets geloven voor je het kunt zien, houdt het dochtertje van pensionhoudster Joely Richardson hem voor. Meer nog dan dat advies betekenen voor Danson in 'Loch Ness' echter de mooie ogen van de hoteleigenaresse. Hij gaat weer in het leven geloven en daarmee ook in Nessie. Prompt neemt het kleine meisje hem mee naar een ondergrondse grot, waar de mythe van het monster van Loch Ness eindelijk ontraadseld wordt. Zijn foto's van die bijzondere gebeurtenis brengen Danson vervolgens in gewetensstrijd. Moet hij Loch Ness en haar geheimen openbaren en daarmee wereldfaam verwerven of moet hij uit respect voor het meer en de bewoners zwijgen, zoals de aanbiddelijke Joely Richardson en haar dochtertje hem voorhouden? Het antwoord van regisseur John Henderson levert geen verrassing op na een vriendelijk voortkabbelend filmsprookje, dat in tegenstelling tot Danson vergeefs achter iets magisch aanjaagt. E.K. Première 4 juli 1996