|
Winona Ryder droomt van schrijverscarrière Warme nieuwe versie van door Eric Koch Schrijven was een herenzaak, halverwege de vorige eeuw. Louise M. Alcott moest haar eerste pennenvruchten onder een mannennaam publiceren. Dat was niet haar beste werk. Dat kwam pas toen ze onder invloed van een oudere vriend over haar eigen leven en haar eigen emoties ging schrijven. Haar gebundelde jeugdherinneringen 'Little women', in Nederland uitgegeven onder de titel 'Onder moeders vleugels', was haar eerste succes.
Het boek werd in de jaren dertig al eens verfilmd met Katherine Hepburn als de wilskrachtige hoofdpersoon. De lieftallige Winona Ryder (voor haar rol bekroond met een Oscar-nominatie) treedt in haar voetsporen in Gillians zorgzame nieuwe versie. Sfeertekening is het sterkste punt in deze tweede verfilming, die onbekommerd ouderwets durft te zijn. Het hedendaagse MTV-tempo kon niet verder weg zijn in Armstrongs vertelling over de jeugdjaren van Alcott (in het verhaal Jo March geheten) en haar drie zusters. Onder het liefdevolle toezicht van moeder Susan Sarandon groeien de vier meiden (naast Winona Trini Alverado, Claire Danes en Kirsten Dunst) op met respect voor de medemens en voor zichzelf. Veel geld is er niet, maar voor een mens in nood offeren ze graag hun eigen kerstmaaltje op. Op zolder spelen ze de spannende verhalen na, die Jo in haar schoolschriftje schrijft. De buurjongen wordt in hun selecte gezelschap opgenomen en hij is jarenlang Jo's trouwe vriend. Als hij haar zijn liefde bekent, is dat voor de onafhankelijke Jo een reden te meer om haar geboorteplaatsje te verlaten en haar geluk in de grote stad New York te beproeven. Ingetogenheid Ze ontmoet er de Duitse professor Bhaer (Gabriel Byrne) en leeft op in zijn intelligente vriendenkring. Maar ook in haar (liefdes-)relatie met hem blijft ze haar eigen identiteit houden. Zonder luidruchtigheid toont Jo zich een vrouw van onze tijd. Mocht dat een van de redenen zijn dat regisseuse Gillian Armstrong en Winona Ryder voor deze nieuwe verfilming kozen, ze leggen dat er niet boven op. Ingetogenheid kenmerkt de gebeurtenissen, die de behaaglijke warmte van een goed nest blijven uitstralen. Zelfs het overlijden van Jo's ziekelijke zusje Beth (wier afscheidsscène door Claire Danes' prachtig ingeleefde spel lang in herinnering blijft) neemt kalm zijn tijd. 'Vrouwenfilms' bestonden decennia geleden als genre, maar worden tegenwoordig niet meer gemaakt. Als een prachtig vormgegeven terugblik naar een voorbije tijd laat 'Little women' zien dat zo'n werkstuk nog best een mooi schouwspel kan opleveren, al worden we er niet echt heet of koud van. Première 6 april 1995 |
