|
Anthony Hopkins ster in een 'Legends of the Fall' Kunt u zich die langlopende cowboy-serie "Bonanza" nog herinneren? Wat zou er zijn gebeurd als er op de Ponderosa plotseling een vrouw was komen wonen? Waarschijnlijk hadden de avonturen van de broertjes Cartwright en hun "poh" een stuk korter geduurd. Een vrouw is nu eenmaal altijd het lont in het kruitvat van een mannenwereld.
Zie maar eens wat er gebeurt in 'Legends of the Fall', het epische western-drama naar het gelijknamige boek van Jim Harrison met Brad Pitt en Anthony Hopkins in de meeslepende hoofdrollen. De drie broers en de vader (de vergelijking met Bonanza dringt zich op, nietwaar) bewonen een ranch, ergens in Dakota. Moeder is vertrokken naar de grote stad: ze kon het buitenleven niet meer aan. Op een dag komt er een meisje (Julia Ormond) in huis. Ze is de verloofde van de jongste broer, Samuel. De inwonende Indiaan spreekt gedenkwaardige woorden over haar "Als er water in een rits komt, en het water bevriest, dan splijt de rots. Dat kun je de rots niet kwalijk nemen, en ook het water niet, Het is de natuur." De aanwezigheid van de dame zal inderdaad het gezin min of meer te gronde richten. In de meer dan twee uur die de film duurt, krijgen we een volledige familiekroniek te zien, met alle treurnis van dien. Vanzelfsprekend vallen er veel zielige dooien, worden er talloze tranen geplengd, zijn er een paar flarden besmuikte sex en verder is er muziek. Mijn hemel, wat is er in deze film veel muziek. James Horner schreef zich de vingers blauw aan draakachtige vioolpartijen die ons maar de hele tijd benadrukken: wat u ziet is zielig! 'Legends of the fall' is derhalve een echte snotterfilm, waarschijnlijk bedoeld voor de ene helft van de wereldbevolking die daar zeer op gesteld is. Het heeft ook een paar knappe acteerprestaties (Anthony Hopkins zet weer moeiteloos een Oscar-nominatie neer) en er zijn kosten noch moeite gespaard om een en ander aan te kleden en van een voortreffelijke fotografie te voorzien. Het is echter teveel een tranendal. Zoveel sentiment, daar kun je toch alleen maar van in de lach schieten... Dick van den Heuvel Première 16 maart 1995 |
