'Left Luggage' met een internationale cast: Jeroen Krabbé debuteert als filmregisseur door HENK TEN BERGE "De hevigste emotie was voor mij toch de aankomst van Isabella Rossellini op Schiphol. Ik had haar al jaren in gedachten voor die hoofdrol. Ik heb haar moeten overtuigen, tot bij haar thuis in New York toe. Ze durfde niet meer te spelen. Hoewel ze aarzelend had toegestemd, bleef toch die twijfel. Maar toen zij daar eenmaal stond en niet meer terug kon..." Zo vertelt Jeroen Krabbé in zijn nieuwste hoedanigheid als filmregisseur over de spanningen, de zorgen, de opwinding en ergernissen vanachter de andere zijde van de camera. Hij heeft de opnamen in de oude joodse steden Amsterdam en Antwerpen voltooid en verschanst zich nu in de donkere montagekamer met cutter Edgar Burcksen. 'Left Luggage' heet de film die gebaseerd is op de ontroerende roman 'Twee koffers vol' van de Nederlandse schrijfster Carl Friedman. Het speelt zich af in de jaren zeventig in een joods milieu dat getekend wordt door de moderne tijd en door sporen uit het verleden. Jeroen Krabbé debuteert als regisseur en speelt ook een hoofdrol. Hij heeft het niet kinderachtig aangepakt met een beroemde internationale rolbezetting en vermoedelijk een oer-première in het buitenland. Viel het mee of tegen? "De tijdsdruk viel me verschrikkelijk tegen. Het omgaan met de acteurs viel geweldig mee. Isabella Rossellini is beeldschoon in de film en ontroerend. 'Ik ben Italiaans. Ik kan geen joodse moeder spelen', zei ze eerst. Maar in werkelijkheid durfde ze helemaal niet meer te spelen. Ze had een paar geweldige teleurstellingen achter de rug die haar zelfvertrouwen aantastten en kon zich niet meer voorstellen dat het publiek nog in haar geïnteresseerd was. Toen haar scènes klaar waren en ze terugvloog naar New York, zei ze 'Bedankt dat je me overtuigd hebt'. Dat vond ik enorm." "De enige met wie ik grote problemen kreeg, was Adam Monty die het stomme jongetje uit een chassidisch gezin speelt. Hij had zich verkeken op het werk en het wachten en wilde niet meer. Hij vluchtte steeds en uiteindelijk heeft zijn vader hem in de coulissen vast moeten houden. Maximilian Schell, een legende toch in de film- en theaterwereld, was perfect. Hij is een oude sleutelfiguur in het verhaal en brengt nauwkeurig nuances aan." "Voor het meisje Chaja hebben we in Engeland Laura Fraser gevonden die al wat acteerervaring had. Het was onmogelijk in Nederland zo'n meisje te vinden. We hebben ons suf gezocht. Toen ik destijds 'Anne Frank' voor het toneel regisseerde, lukte het me wel met Jip Wijngaarden. Voor Laura Fraser zou 'Left Luggage' wel eens een grote internationale doorbraak kunnen worden. Ze is sensationeel goed." Jeroen Krabbé heeft de baard weer afgezworen waarmee hij zijn rol voor de camera moest spelen. In het zicht van de rij monitoren in de montageruimte verzucht hij: "Ik stond opeens aan de andere kant van de scheidslijn en dan krijg je toch met de idiootste problemen te maken, hoe goed je alles ook voorbereidt. We hadden bij een scène veertig eenden nodig. Op het moment suprême fladderen er dertig weg. In bootjes gaat een stel mensen met een schepnet achter die eenden aan en net als die beesten weer verzameld zijn in een grote doos, valt de bodem eruit. Ik kan er nu om lachen. Toen niet. Toen dacht ik alleen maar wanhopig: waar ben ik aan begonnen." "Ik werk 32 jaar aan het toneel. Het gemakkelijkste deel was voor mij dan ook het overtuigen van de acteurs en het regisseren van scènes. Ik ben een technisch acteur en achter de camera hielp me dat. Ik was altijd goed met crews, heel intiem met de mensen van de make-up en het haar. Je hebt ze zo hard nodig. Nu had ik daar geen tijd voor hoewel ik ook acteur ben in 'Left Luggage'. Ik heb me van het begin af aan willen omgeven met vertrouwde mensen, met vrienden. Ik heb zodra ik wist dat ik de film wilde maken, iedereen gebeld en ze zijn allemaal gekomen. Ook al bij het slopende voorwerk. Ik had alle scènes in een story-board getekend en geschilderd en dat gaf het opwindende gevoel dat ik voor 't eerst mijn twee beroepen, schilder en acteur, perfect ging combineren." "Edwin de Vries was verantwoordelijk voor het script. Ate de Jong produceerde. We hadden een perfecte samenwerking en omdat we elkaar al jaren door en door kenden, was het ook makkelijker om meningsverschillen eerlijk uit te vechten. Schrijfster Carl Friedman heeft zich er helemaal niet meer mee bemoeid. Ze was tevreden over het script en zei zelfs van bepaalde vondsten: 'Jammer dat ik die niet had.' En nu kijk ik terug op een geëmotioneerd avontuur en droom ik van de film. De première duurt nog maanden en dat maakt me nerveus. Maar er groeit ook vertrouwen. En alle vrienden zijn vrienden gebleven." Publicatie 26 juni 1997