'J'ai pas sommeil' Junkieverdriet in de Lichtstad Het 18de arrondissement van Parijs is een plek waar je als goed burger niet komt. Hier hangen de hoeren rond en de dope-dealers. Je kunt er niet veilig over straat... of in ieder geval voel je je er niet helemaal safe. Dat is het decor van 'J'ai pas sommeil' van Clair Denis, een film die het midden houdt tussen een sociaal drama en een thriller. Ze baseerde haar film op de zaak-Paulin, die in 1987 de diverse nieuwsmedia nogal bezig hield. Twee homoseksuele verslaafden hadden een paar oude vrouwtjes beroofd en vermoord om zo aan geld te komen voor hun noodzakelijke portie dope. Een van hen was ook nog zwart, zodat het racisme in de Lichtstad nog eens goed gevoed werd. Met zulke onderwerpen moet je oppassen als filmmaker. Voor je het weet, mobiliseer je bepaalde gevaarlijke meningen. Binnen de kortste keren sta je aan de kant van Le Pen en de zijnen of daar recht tegenover. Dat doet Denis niet. Ze houdt afstand en toont de kwaadaardigheid van een grote stad waar mensen als vanzelf tot wanhoop worden gedreven. 'J'ai pas sommeil' is absoluut geen pleidooi voor de daders en ook geen aanklacht. De cineaste maakte geen morele keuze tussen goed en kwaad. Ze maakte 'slechts' een aangrijpende en ontroerende film... Meer hadden we ook niet willen zien. DvdH Foto: Katerina Golubeva in 'J'ai pas sommeil'. Première 9 februari 1995