Liefdevol familieportret van Jodie Foster Home for the holidays 't Leven ziet er soms niet vrolijk uit. Claudia (Holly Hunter) is zojuist ontslagen, ze is verkouden en eenzaam en in die sombere stemming lijkt de jaarlijkse Thanksgiving-viering bij haar ouders eens te meer een kwelling. Natuurlijk, het blijft haar familie, maar het zorgzame gezeur van haar kettingrokende moeder (Anne Bancroft), de brede vrolijkheid van haar vader (Charles Durning) en het gezinnetje van haar humorloze zuster is meer dan ze kan denkt te kunnen verdragen. Al die vooroordelen worden weer bevestigd. Gelukkig is er nog broer Tommy (Robert Downey jr.). Een groot kind, dat met zijn onstuitbare kattenkwaad en plagerijtjes zuster Holly voortdurend aan het lachen maakt, maar voor zijn stijve zwager Walter (Steve Guttenberg) de duivel in eigen persoon is. Tommy is ditmaal niet vergezeld van zijn vaste vriend Jack, maar heeft een nieuwe mooie jongen bij zich in de persoon van Leo (Dylan McDermott). Zulke bijeenkomsten zijn een broeikas voor opgekropte emoties, toont regisseuse Jodie Foster in 'Home for the holidays'. Met de kalkoen laat ze verschillende stemmingen over tafel gaan, de vaak geforceerde vrolijke momenten, de ongemakkelijke bekentenissen, de uitbrekende en weer ingedamde ruzietjes, de zorgen, de frustraties over de gemiste kansen en de nooit gerealiseerde dromen. Het leven is een bundeling van momenten, weerspiegelt Fosters liefdevolle familieportret. Samen met Geraldine Chaplin als een geschifte tante haakt Foster soms te nadrukkelijk naar kleurrijkheid, maar daartegenover staan vertederende, grappige en doorvoelde melancholieke tafereeltjes. In beide opzichten is de optelsom positief. Belangrijk is, beklemtoont 'Home for the holidays', om de mooie momenten op waarde te schatten en dan kan het er plotseling allemaal een stuk zonniger uit gaan zien dan Holly Hunter vreesde. E.K. Première 7 maart 1996