'De toekomst is over een uur' Ondergang van een Spaanse smederij Het gaat niet goed met de smederij van Salvador Vega. Klanten heeft hij nauwelijks en als ze al een smeedijzeren hekje bij hem bestellen dan zijn ze slecht van betalen. Maar wat moet Salvador anders? De smidse is zijn leven. Verzamelplaats van mensen die belangrijk voor hem zijn. Een vluchtplaats voor zijn gedachten en de laatste plek op de wereld waar hij werkelijk gelukkig is. Het is niet de eerste keer dat regisseur Ramon Gieling zijn camera op de Spaanse dreven zet. Hij kent het land, het volk en de taal. En daarmee is zijn documentaire ook die geworden van de nabijheid. Niet een vreemdeling die op zoek gaat naar de narren van de samenleving en ze toont in een soort 'showroom', maar een kennis die verslag doet van zijn directe omgeving. Op die manier treuren we wat mee met het bestaan van Salvador Vega. We genieten van de flamengo-zangers waarmee hij zich omringt en herkennen het knikkend hoofd waarmee hij de droevige liederen beluisterd. Het is klein onverhelpbaar drama dat troosting zoekt in ons, in het feit dat er een publiek nog naar hoort en kijkt. 'De toekomst is over een uur' heet dit kleinood dat geen enkele pretentie heeft, behalve ons ander leven te tonen dan dat van onszelf. Het laatste jaar zijn we overspoeld door grote dramatische documentaires van 'De slag om de Javazee' tot aan 'Daders'. Deze verbleekt wellicht in hun schaduw vanwege zijn kleinsoortige thematiek, maar wint de toeschouwer voor zich door zijn uiterst persoonlijke aanpak. Daarmee heeft ook dit kleine genre z'n bestaansrecht bewezen. DvdH Première 1 mei 1997