Zomerzotheid van een 77-jarige in 'Conte d'été' Zevenenzeventig jaar oud is Eric Rohmer inmiddels volgens de encyclopedie. Innerlijk moet hij een jongetje zijn gebleven, dat net de lente van zijn leven is binnengetreden. Anders kun je nooit zo'n zomerzotheid maken als 'Conte d'été'. Hoofdpersoon Gaspard is verliefd op de liefde, het hart bruist en elke dame die hem een blik toewerpt, mag er even mee spelen. Het toeval bracht hem in Bretagne. Hij wist dat de aantrekkelijke Lena er heen zou gaan en op hetzelfde moment kreeg hij er een appartement aangeboden. Die gelijkgestemde voorbodes heeft hij daarom maar gevolgd. Het zal hem nog meezitten in dit zomers oord... of tegen, hoe je het noemen wilt: de wetten van de romantiek spreken zich daar niet zo over uit. In ieder geval ontmoet hij in Dinard nog drie (!) vrouwen. En elk van hen belooft hij het liedje dat hij aan het schrijven is, en een reisje naar een mooi eiland. En alle drie zijn ze van plan om hem te houden aan zijn afspraak. Omdat polygamie is voorbehouden aan Mormonen en dan nog alleen aan die in de Utah in Amerika wonen, moet Gaspard kiezen. Rohmer houdt zijn film lichtvoetig. Een dergelijk verhaal kan natuurlijk leiden tot knallende ruzies, maar die laat-ie bedaagd achterwege. Hij toont zijn verliefde jongeling met een glimlach en veroordeelt hem niet voor zijn Don Juan-achtige praktijken. Dat maakt deze film tot een uiterst toegankelijke en ook zeer aangename verrassing. Dick van den Heuvel Première 29 mei 1997