|
Amanda Plummer geeft de In 'Butterfly Kiss' kijken we naar twee zeer merkwaardige vrouwen. De vraag dringt zich op: zijn ze zojuist ontsnapt uit een gesloten inrichting of verkeren zij door kwalijke jeugdervaringen in zo'n neerwaartse spiraal dat ze aan acute opname toe zijn? Ze maken in ieder geval een droefgeestige landstreek onveilig en nog deprimerender.
De dominante van het tweetal (Amanda Plummer) veroorzaakt een bizar spel dat een combinatie moet zijn van een zwarte komedie, een lesbisch liefdesverhaal en een psychodrama. Het is net zichtbaar dat ze een moord heeft gepleegd wanneer ze Saskia Reeves op sleeptouw neemt. Die raakt helemaal in haar ban en gaat willoos mee in steeds bizarder wordende escapades van Amanda. Gedreven door een soort liefdesverdriet verliest zij elke vorm van gevoel en geweten. Met de mannen die zij verleidt, bedrijft ze sadistisch de liefde om de instant-minnaars vervolgens te onthoofden of anderszins naar de eeuwige jachtvelden te jagen. Deze bedenksels van Michael Winterbottom stemmen niet vrolijk, temeer daar de twee vrouwen zeer indringend acteren. Moord en zelfmoord drijven het duo. Uiteindelijk verlangen ze ook van elkaar als liefdesbetuiging de dood. Een psychiater zal het allemaal wel snel duiden. Vreemd blijft dat het allemaal ongestraft kan en dat niemand in de regio reageert. Het is er uitgestorven; helemaal wanneer de zeldzame passanten in hun handen zijn gevallen. Dan krijg je na afloop het onbehaaglijke gevoel dat er emmers ellende over je uitgestort zijn alleen maar om die ellende. Uit een soort sadisme. Henk ten Berge. Première 28 maart 1996 |
