Van regisseuse Laetitia Masson zagen we eerder 'En avoir (ou pas)', waarin actrice Sandrine Kiberlain een meisje speelde dat vastgelopen is in haar werk op een visverwerkingsfabriek in Boulogne-sur-Mer en aan een reis begint om zichzelf en de wereld te ontdekken. In feite is 'À vendre' van dezelfde maakster en dezelfde hoofdrolspeelster niets meer dan variatie op hetzelfde thema. Ze gebruikt nu wat meer locaties en de productie ziet er wat duurder uit, maar in feite volgt ze dezelfde weg. En waarom ook niet?

Dit keer speelt Kiberlain een jonge vrouw die op de avond voor haar huwelijk besluit er van door te gaan met een koffer van haar aanstaande echtgenoot. Daarin blijken geen kleren te zitten, maar zo'n half miljoen francs. Reden genoeg voor de wederhelft om een privé-detective achter zijn toekomstige (?) bruid aan te sturen. Deze Luigi Primo (Sergio Castellito) zet de achtervolging in. In die zoektocht zien we hem langzaam maar zeker zich een beeld maken van de vrouw die hij achterna zit. En door zijn ogen leren we dat de vrouw op zoek is naar de totale vrijheid, maar dat ze merkt dat die alleen maar gevonden kan worden als je eenzaam en alleen bent.

Masson houdt de schijn op dat ze een spannend verhaal vertelt, maar in feite is haar film alleen maar een filosofie over een thema. Door de vorm te kiezen van de zoektocht van een detective zorgt ze dat de kijker bij de les blijft, terwijl ze zichzelf de ruimte geeft om over haar wereldbeeld te verhalen. 'À vendre' wordt op die manier een film waarvan je moeiteloos toch weer een beetje rijker wordt.