Lindsay Lohan speelt tweeling in nieuwe Disneyfilm

'Dubbel & Dwars' de beste

"Ik heb alle tweelingen van Amerika gezien", zegt regisseuse Nancy Meyers van de nieuwe Disney-film 'Dubbel & Dwars'. "Lange, korte, grappige, lelijke, uiteindelijk zijn we zelfs drielingen en vierlingen gaan bekijken. Maar al snel wisten we dat we daar niet onze Hally en Annie zouden vinden. En daarom besloten we uiteindelijk één kind te nemen en die te verdubbelen. Zonder computers zou deze film niet mogelijk zijn geweest. En natuurlijk moeten we God op onze blote knieën danken voor zo'n talent als Lindsay Lohan."

'Dubbel & Dwars' is een remake van een film die begin jaren zestig drommen kinderen naar de bioscopen trok. Toen was het Hayley Mills die de twee rollen speelde en in de film er voor zorgde dat haar twee gescheiden ouders weer op elkaar verliefd worden. Het verhaal was toen al een bewerking van een Duitse kinderboek dat op middelbare scholen nog wel eens gelezen wordt: 'Das Doppelte Lottchen' van Erich Kästner.

Natasha Richardson met filmdochter Lindsay Lohan in 'Dubbel & Dwars'.

Ook in de nieuwste verfilming komen Annie en Hayley elkaar tegen op een zomerkamp zonder dat ze van elkaars bestaan op de hoogte zijn. Blijkbaar zijn hun ouders kortstondig getrouwd geweest. Bij de scheiding is niet alleen de inboedel verdeeld, maar ook de kinderen. Mammie nu gespeeld door de lieftallige Natasha Richardson ging naar Londen met Annie en werd een van de meest vooraanstaand modeontwerpsters; pappie de eerste echte romantische rol van Dennis Quaid nam Hallie mee naar Californië om daar rijk te worden met een mooie wijngaard.

"Ik weet ook niet precies hoe ze het deden", vertelt de elfjarige Lindsay ons. "Maar ik moest dan eerst een scène spelen als Hallie en dat deed ik dan met een meisje dat ik verder niet kende. Als het goed was, ging ik naar de kleedkamer en dan zorgden we ervoor dat ik Annie werd. Dan deden we de hele scène nog een keer, maar dan moest ik de andere teksten zeggen. In de computer hebben ze dat meisje eruit geknipt en ervoor gezorgd dat ik samen met mezelf aan het acteren was."

"Geloof me", vult regisseuse Nancy Meyers aan. "De techniek is zo ingewikkeld dat ik het zelf nauwelijks begrijp. De camera onthoudt alle bewegingen die je tijdens de eerste take hebt gemaakt en doet daarna precies hetzelfde zodat je het in de computer allemaal kan combineren. Maar hoeveel machines je ook in huis hebt, als je acteur het niet geloofwaardig doet, kun je het vergeten!"

De piepjonge Lindsay heeft er twee verschillende karakters van gemaakt. Zo spreekt Annie met een deftig Brits accent en Hallie heel stoer Amerikaans. "Ik ben zelf veel meer als Hallie. Slordig en veel te druk. Voor Annie moest ik echt mijn best doen." Het resultaat mag er zijn. Na de première kwam een tiener naar de regisseuse toe om te vertellen dat hij ontdekt had dat ze ECHT een tweeling had gebruikt. Hij had heel goed gekeken en gezien dat de een meer sproeten had dan de ander. Een groter compliment kan Lindsay (met dank aan de afdeling grime) niet gemaakt worden.

Voor Nancy Meyers is 'Dubbel & Dwars' niet echt een kinderfilm. "Hoewel ik denk dat ze zich heel erg met de tweeling kunnen identificeren. Maar voor ons was het eerder een romantische komedie voor het hele gezin. Het is op de eerste plaats een liefdesverhaal van twee mensen die zichzelf de tijd niet hebben gegund om elkaar te leren kennen. Het zijn de kinderen die herstellen wat de ouders in hun haast hebben vergeten om goed te maken."

En wat was nou het allerleukste van de opnames, vragen we Lindsay tot slot. "Dat was de scène waarin Dennis Quaid in het water valt. Hij kan af en toe zo mopperen. Alleen als de camera draait, begint hij te glimlachen. Die scène bij het zwembad ging niet meteen goed, dus moest het de hele tijd over. Dan kreeg hij weer een droog pak aan en dan moest hij er weer invallen. En vrolijk blijven. Ik ben op een gegeven moment maar achter een struik gaan staan, zo hard moest ik lachen. Volgens mij vond Dennis dat HELEMAAL niet zo leuk als hij in de film laat zien. En dat maakt het voor mij nog veel grappiger dan voor het publiek."

Dick van den Heuvel