'Babylon' amuseert door een spontane camera

Eddy Terstall heeft zich de laatste jaren ontwikkeld tot de productiefste speelfilmmaker van Nederland. Zijn budget is noodgedwongen meestal zeer bescheiden maar dat heeft zijn creativiteit niet kunnen doven. 'Hufters & Hofdames' is totnogtoe zijn bekendste titel. Deze week voegt hij aan zijn oeuvre 'Babylon' toe, een lichtvoetige film met kluchtige effecten. Het speelt zich, evenals vroeger werk van Terstall, af in de Amsterdamse Jordaan onder twintigers en dertigers die het op een soms aanstekelijke manier moeilijk hebben met de liefde en met hun relaties.

Er ontstaat een aantal verhaaltjes met de Westertoren als herkenningspunt. Ze worden gedragen door figuren die Terstall min of meer toevallig tegen het lijf liep en die zodoende eigenlijk op een spontane manier de rol van hun leven spelen. Amusante momenten zijn er zeker, voor wie de sfeer en het wereldje waarin de camera zich beweegt, enigszins kent. Voor wie wat meer verlangt, gaat op den duur het ontbreken van een duidelijke verhaallijn wat storen. Maar ach, 'Babylon' maakt de indruk niet hoogdravend bedoeld te zijn en die instelling verontschuldigt veel.

HtnB.