De military werd voor het eerst gereden tijdens de Olympische Spelen van 1912 in Stockholm. Toen mochten er alleen legerofficieren aan meedoen. Dat bleef zo tot de Spelen van 1950.

De militay is niet geheel van gevaar ontbloot

De military strekt zich uit over drie dagen (Three days-event). Het is een combinatie van dressuur, cross-country en springen. Het is lange tijd een controversiële sport geweest.

De military vergt veel van het paard. Er gebeurden regelmatig ongelukken waarbij ruiter en paard gewond raakten. Soms kwamen de paarden om het leven. Na de Olympische Spelen van 1968 in Mexico zijn de regels verscherpt. Sindsdien zijn er tijdens de Spelen geen paarden meer ernstig gewond geraakt of dodelijk verongelukt.

De ruiters kwamen er desondanks niet altijd even goed van af. Bij de vorige Spelen in Atlanta brak de Australische Wendy Schaeffer haar been. Haar teamgenoot Gillian Rolton nam het paard van haar over en wist met gebroken arm en sleutelbeen de finish te halen. Het Australische team won goud. Vier jaar eerder had Australië de military ook al op zijn naam geschreven.

Australiërs zijn gek op paarden, dus een derde overwinning bij de military op rij zou het land in vervoering brengen. Het team van Nieuw-Zeeland lijkt roet in het eten te kunnen gooien. Bij de afgelopen vier Olympische Spelen wonnen Nieuw-Zeelandse ruiters drie gouden medailles. In het individuele klassement maakt de Nieuw-Zeelander Blyth Tait grote kans op goud. Hij won de military in 1996. Vier jaar eerder in Barcelona veroverde hij brons.