Wandelsafari door het Krugerpark
door Marjanne Wassink
PHALAPORWA - Op een paar meter afstand plotseling oog in oog staan met drie imposante olifanten; de sporen volgen van een duo zeldzame witte neushoorns; of van achter een worstboom op korte afstand een hyena de resten van een 'leeuwen-kill' zien verslinden. En wat te denken van de sensatie zonder weerga om 's nachts, vlak naast je hut een leeuw te horen brullen op volle sterkte.
We wilden weleens iets anders. En dus tekenden we in voor een wandelsafari in Zuid-Afrika's Krugerpark. Een zogeheten 'wilderness trail', verrassend genoeg georganiseerd en geleid door Nederlanders.
De wandelsafari's door één van 's werelds grootste wildparken worden sinds een jaar georganiseerd door Jan-Willem en Patricia Sterk. De uitvalsbasis is Safapane Lodge in Phalaborwa, een mijnstadje, grenzend aan het noordelijke deel van het Krugerpark. Het gezelschap bestaat steeds uit zes toeristen, twee ervaren, gekwalificeerde Game rangers van het Kruger National Park, een kok, een medewerker van de organisatie en Jan Willem Sterk (50) zelf.
Een cheetah of jachtluipaard kijkt de kat uit de boom...
Deze wilderness trail duurt in totaal zes dagen, waarvan echter maar vier dagen ook daadwerkelijk in het Kruger park worden doorgebracht. Niet alleen het wandelen in deze ongerepte natuur van Afrika maakt een safari uniek, ook het feit dat Jan-Willem Sterk het voor elkaar heeft gekregen buiten de normale wegen dit nationaal park te mogen betreden is heel bijzonder.
De overnachtingen tijdens zo'n trail zijn in het National Park zelf, in kleine bushcamps met slechts vijf rieten hutten en een kleine gemeenschappelijke open ruimte, de lapa, waar 's avonds een kampvuur brandt. Elektriciteit is er niet, olielampen zorgen gedurende enige uren voor de schaarse verlichting.
De kans bestaat dat er onverwacht bij het avondeten een groep hyena's langsschuift, of wildebeesten, giraffen en impala's. "Maar maak je maar niet ongerust, zegt Jan Willem Sterk, "dieren willen over het algemeen niet bij mensen zitten. Leeuwen hebben ze hier overdag nog nooit in de buurt van een bushcamp gezien."
Een wilderness trail in het Kruger Park is absoluut geen 'survival-tocht', waarbij het uithoudings vermogen op de proef wordt gesteld. De gasten maken de dienst uit. Is het te warm, dan beperken de wandeltochten zich tot korte afstanden. En blijven de grote zoogdieren buiten het gezichtsveld, dan wordt er meer gekeken naar planten, bloemen en vogels. Want niet alleen het van dichtbij zien van olifanten, giraffen en ander groot wild maakt deze subtropische onderneming tot zo'n indrukwekkende belevenis. Het Krugerpark herbergt bij voorbeeld honderden soorten vogels met de prachtigste kleuren.
Wensen
Hoe lang en hoe ver tijdens een wilderness trail van Jan-Willem Sterk gewandeld wordt, hangt af van het jaargetijde en de wensen van de groep. De trails worden alleen in de koelere maanden - van april tot en met november - georganiseerd, maar 's middags kan het altijd nog zó heet zijn, dat er na de lunch een siësta wordt ingelast. Een belangrijk aspect in dat kader is kleding. "Niet te luchtig, we zitten hier op de hoogte van de Steenbokskeerkring. Als je je niet goed kleedt, verbrand je levend", waarschuwt Jan-Willem Sterk.
"Na zonsondergang kan het daarentegen in de wintermaanden behoorlijk fris zijn. En alleen neutrale kleuren, zoals kaki, alsjeblieft. Pas geleden hadden we een mevrouw mee, die alleen knalgele broeken en grote bebloemde shirts bij zich had. We waren zeer dicht bij een groep leeuwen genaderd, maar toen die haar in het zicht kregen, schrokken ze zo, dat ze er als een haas vandoor gingen. Dieren kunnen felle kleuren absoluut niet plaatsen en daar schrikken ze dus van."
Deze giraffe loopt wat verdwaasd rond na een brand veroorzaakt door blikseminslag.
Lopend door de bush. Is dat niet gevaarlijk? Volgens Jan-Willem Sterk niet: "Het is de kunst van de game ranger om zo dicht mogelijk bij het wild te komen, zonder dat de dieren het merken." En ook game ranger Jacco schudt zijn hoofd. "Meestal niet. Wij blijven altijd buiten de reukzone van de dieren, lopen tegen de wind in. Maar er ontstaat weleens een acute situatie.
Ogen
Dat we moeten wegwezen, als bijvoorbeeld de wind plotseling draait. Pas geleden stonden we vlak bij een grote olifant. Niks aan de hand. Een olifant heeft heel slechte ogen. Pas op een afstand van 25 meter begint'm iets te dagen dat'ie niet alleen is. Die olifant was in alle rust aan het grazen, toen hij als door een adder gebeten ergens van schrok en ons in zijn vizier kreeg.
Met wapperende oren en trompetterend schoof'ie op ons af. De situatie was zo bedreigend dat we moesten schieten. Afschuwelijk, maar waar. Een paar meter voor me zeeg het dier ineen. Dat was wel even slikken, ja. "Maar, voegt Sterk, er snel aan toe: "Dat is beslist een uitzondering. Deze wandelsafari's zijn zonder meer veilig."
REISWIJZER
Informatie: bij vrijwel alle reisbureaus, of het Zuidafrikaans Verkeersbureau Satoer in Amsterdam, tel. 020-664 62 01, of rechtstreeks Shawu safari's, P.O. Box 1621, Phalaborwa 1390, Zuid-Afrika, Faxnummer: 00-271 524 870 42.
Voor reizen naar Zuid-Afrika is alleen een geldig paspoort nodig. Geen inentingen, wel een week van te voren beginnen met medicijnen tegen malaria. Voor de wandelsafari's gelden leeftijds- en gezondheids restricties: kinderen worden niet toegelaten, en volwassenen moeten over een goede conditie beschikken om enige dagen achtereen tien kilometer te kunnen lopen door moeilijk begaanbaar terrein.
Publicatiedatum = 22 maart 1997
