zaterdag 6 januari 2001 SEATTLE Op de koffie in een dwarse stad door Nico van der Zwet Slotenmaker Een streng en weerbarstig klimaat leidt tot veel kroegbezoek. Deze stelling is niet van mij en dat maakt hem al meteen wat logischer. Kijk, het zit zo: volkeren die zich aan één stuk door laten beschijnen door de koperen ploert, hebben minder aanleiding de schuilplaats van een donker dorsthuis op te zoeken. Die blijven liever buiten aan een ijsje likken. Wij echter, zijn veroordeeld tot dat uurtje in de schemering om de boog ook eens te ontspannen. En dat heeft niet eens veel te maken met de harde alcoholica die onze zorgen tijdelijk verdrijft om ze des te harder te doen terugkeren. Nee, het geldt ook voor koffie en het slaat niet alleen op ons huiverige kikkerlandje. Seattle heeft het ook. Daar helemaal aan de andere kant van Amerika telt het zoveel Scandinavische immigranten, dat het bakkie troost er min of meer van huis uit hoog staat aangeschreven, en nu is het een cultus geworden die zijn weerga niet kent. Sinds dertig jaar geleden een paar studenten een koffiewinkel begonnen, is er een ware rage ontstaan en niemand weet waar die op zal houden. Vroeger was de koffie hier niet te drinken. Het vocht dat onder die naam over de toonbank ging, was alleen voldoende om voor vijf minuten je handen te warmen. Tot die paar studenten dus een rondreisje Europa gingen maken om te ontdekken dat je er waarlijk nog wel iets anders mee aan kon vangen. Zij betrokken de bonen van Alfred Peet, een Nederlander die al eerder een soortgelijke winkel in San Francisco was begonnen. Er ontstonden zelfs grillige zijtakken als koffie met meloensmaak, bosvruchtensmaak, en ga zo maar verder. Eenzelfde gekte die zich onder de theedrinkers heeft ontwikkeld. Nu past al die koffie wel een beetje bij Seattle, want het is naar Amerikaanse begrippen een beetje een dwarse stad. Alles wat elders net niet kan, kan hier juist net wél. En nu Noord-Amerika zich opmaakt om de slag tegen de (verslavende) cafeïne na een zorgvuldig voorbereide campagne zegevierend af te sluiten, beginnen ze daar op die buitenpost de godin Cafeïna te aanbidden. De godin, inderdaad, je vindt haar afbeelding bij de koffiekraam Vivace in de grootste stad van Washington State, die bij ieder bezoek weer groter lijkt te worden. Alsof men er alle vergaderingen ter wereld wil laten houden, zo springen de conferentiecentra op de meest willekeurige plaatsten omhoog en ook de regenten van de nieuwe technologie hebben Seattle ontdekt. Om woonruimte voor hun personeel te creëren kopen ze hele gebieden op, meer dan honderd kilometer buiten de stad, waarvandaan de werknemers straks per helikopter binnen gevlogen kunnen worden. Met een soort pendeldienst zelfs, is al bekendgemaakt. Landen op het dak en aan het werk. Als je wat meer geld hebt en per se in de stad wilt blijven, kan dat ook trouwens. Het aantal yuppen groeit percentagegewijs nergens harder dan hier. Buurten waar je vroeger je kat niet uit zou laten, puilen uit van de opzienbarendste en duurste voertuigen. "Hier gaat het allemaal gebeuren", zeggen de nieuwe en jonge rijken en anderen zeggen trouwens dat het al gebeurt. Geheel in de stijl van de nieuwe veroveringen past ook het naast de Space Tower geopende E.M.P., het Experience Music Project, een op futuristische wijze opgetrokken expositie die de (pop)muziek en dan met name de gitaar, uitputtend belicht. De namen van alle grote sterren en hun instrumenten staan hier centraal. Ik moet bekennen dat ik het er maar drie kwartier heb volgehouden. Wat een herrie! Nee, mensen zoals ik kunnen in Seattle beter op de koffie gaan. Agent voor Washington State in Nederland is bureau Six, telefoon 0182-394455. Internet: www.experiencewashington.com