|
|
Goedkoop met de bus naar Tsjechiëdoor Nico van der Zwet Slotenmaker ROKYTNICE - Als je op het oefen-skiweitje van Rokytnice in het Tsjechische Reuzengebergte een fikse uitglijder maakt, loop je een grote kans meteen op het kerkhof te belanden. De plaatselijke dodenakker is weliswaar door een decent muurtje omgeven, maar omdat de sneeuw hier altijd hoger valt dan er destijds is gemetseld behoort zo'n opzienbarend en een beetje op de tijd vooruitlopend ongeval altijd tot de mogelijkheden.
Niet dat er slecht les wordt gegeven, daar zou ik de zegsman niet van willen wezen. Op de borden staat immers dat men hier de Oostenrijkse lesmethode toepast en wie zou dan nog durven twijfelen. Naast het Tsjechisch kan je van alle mededelingen ook in de Duitse taal kennis nemen en dat had beter in het Engels en/of Nederlands gekund. Er komen in dit deel van het land namelijk zo goed als geen Duitsers op vakantie. Vroeger was het nog wel dikke mik met de kameraden van de DDR. Patsers Als die in hun pruttelende en stinkende wegwerp-wagentjes kwamen aangereden, kon men zich nog een beetje lotsverbonden voelen. Nu daarvoor in de plaats de dikke BMW's zijn gekomen en de vroegere partijgenoten ineens hele andere muziek van hoge torens blazen, is de verhouding sterk bekoeld. In de ogen van de gewone Tsjech zijn het nu precies dezelfde kapitalistische patsers geworden als hun 'landgenoten' waarvan ze vroeger door een muur waren gescheiden. En bovendien zijn er nog wel wat appeltjes uit het verleden te schillen, want als u denkt dat alleen Nederlanders op dit punt rancuneus zijn, heeft u het mis.
Dit steek ik op in de bierstube van mijn hotel Bohemia, dat weliswaar een enigszins verheven status voert, maar toch niet te beroerd is om een hoekje te reserveren voor een klein kroegje waar ook de plaatselijke bevolking welkom is. De mare gaat dat de Nederlandse reisorganisatie bij de aankoop van het hotel heeft moeten beloven de lokale bierdrinkers op deze manier tegemoet te komen, net zoals horeca-ondernemingen bij ons vergunning voor een zwembad krijgen als ome Gerrit en tante Sjaan van om de hoek ook eens met hun kroost kopje onder mogen. Goedkoop Ook de skileraren komen in de stube voor zeven Nederlandse dubbeltjes een uitstekende halve liter bier drinken en hoewel ze nog niet de reputatie en het voorkomen hebben van de mannen die zich in oorden als Pertisau en Gerlos gaarne tot 'Rote Adler' laten kronen schieten ze al lekker op. Veel praatjes hoeven ze echter niet te hebben, want Rokytnice staat op de internationale wintersportladder op een uiterst bescheiden plek. Het gaat dan ook allemaal heel gemoedelijk en voor wie iets meer wil liggen beter bekende ski-oorden als Studenov en Horni Domky binnen bereik. Voor de kosten hoeft u het niet te laten. Een skipas in Studenov kost nog geen ƒ15,- per dag en ook de andere prijzen zijn navenant. Het moet allemaal nog een beetje op gang komen in Tsjechië en de grote vraag is of het wel echt op gang komt.
Maar mijn gezelschap is niet op ingewikkelde escapades uit. Dat heb ik in de bus al gemerkt. Bedaagde echtparen die er gewoon een paar dagen tussenuit willen en zich hooguit van een vriendelijk hellinkje zullen laten glijden of op langlaufen uit zijn. Onderweg hebben we in Duitsland overnacht, want de bus/reisondernemingen, in dit geval Sterprodukties, hebben gelukkig geleerd dat reizen in een bus pas leuk is als je er ook eens uit mag. En die twee overnachtingen (terug ook) breken de trip op een ontspannende manier.
U weet dat ik het wel vaker doe, zo'n busreis. In de eerste plaats misschien om weer eens wat nederigheid te kweken, want lieden die per se willen dat ik hun entourage kom beschrijven, pakken meestal nogal overdadig uit. Dat is nergens voor nodig, zoals ik het nu doe kan het ook. Kraakhelder en negen dagen voor ƒ600,-, al moet ik met mijn eenpersoonskamer altijd wel wat meer betalen. Voor de volledigheid, in Rokytnice en omgeving heb ik alleen maar wat gewandeld en deelgenomen aan de paar excursies, die net als twee maaltijden per dag ook nog in de prijs inbegrepen zijn. En het oefenweitje heb ik verder gemeden. Publicatiedatum = 6 november 1999
|
Sneeuwpret is overal hetzelfde.
In het Reuzengebergte vind je
wel eens een keitje op je pad.
Even een half uurtje pauze.
Langlaufen kan natuurlijk
ook.