Praagse stedelingen op vakantie in Slapy
door Nico van der Zwet Slotenmaker
Van het centrum van Amsterdam naar de binnenstad van Praag is het precies
duizend kilometer. Tenminste, dat was het toen ik deze afstand dertig jaar
geleden voor de eerste keer per lelijke eend overbrugde. Na West-Duitsland
hield de weg in die jaren echter zo'n beetje op en werd het aan je eigen
beleefdheid en die van de immer langs de karresporen controlerende militairen
overgelaten of je de ene of de andere wegwijzer moest volgen.
Nu de veranderingen zich zo bliksemsnel voltrekken en Tsjechië na Oost-Duitsland
voorop loopt in de ontwikkelingen, zal het inmiddels wel een paar kilometer
en veel tijd schelen. Ik vergelijk echter dit keer niet. Dat kan ik ook
niet, omdat ik heb besloten op deze reis naar Tsjechië Praag eens helemaal
te mijden.
Maakt u zich niet ongerust, de stad staat er nog in al zijn pracht en praal
en mooier zelfs, omdat er aardig wat geld voor restauratie is besteed. Alleen,
het is er te druk geworden. Zelfs lieden die via de toeristische industrie
hun brood moeten verdienen in de Tsjechische hoofdstad, beweren dat het
er in de meest volle maanden als juni, juli en augustus nauwelijks meer
te harden is.
De smog is al zichtbaar boven de Karelsbrug in Praag.
Dan pakt de smog zich vaak boven de stad samen en in die mengeling van
benzinedampen en andere narigheid kom je snel tot het besluit eens ergens
anders heen te gaan. De toeristen niet, die wikkelen het bekende programma
af en vinden dat ze al voldoende kilometers hebben afgelegd.
Hordes
Maar de bewoners, de stedelingen van Praag zelf, die hebben tegenwoordig
toch ook vakantie. Waarheen gaan zij alvorens ze verpletterd dreigen te
worden door de doorgaans met duizenden bussen tegelijk aangevoerde hordes?
Naar Slapy onder andere. Dat zegt u natuurlijk niks, Slapy. Een groot deel
van onze mannelijke bevolking zal zeggen dat hij zijn maatje in de kazerne
vroeger zo noemde, maar daar gaat het natuurlijk niet over. Slapy is een
weg te cijferen dorpje op 40 kilometer ten zuiden van de hoofdstad. Het
zou voor eeuwig gedoemd zijn nooit op een verlanglijstje van welke reiziger
dan ook voor te komen als jaren geleden niet besloten werd hier in de Moldau
een stuwdam aan te brengen, waardoor het water in de rivier liefst dertig
meter steeg en er een kunstmatig meer van veertig kilometer lengte ontstond.
Ideaal voor de watersport zult u zeggen.
Dat was echter helemaal niet de bedoeling en omdat we het ook nog over
de periode hebben dat iedere Tsjech door drie man werd geschaduwd als hij
alleen maar naar de bakker ging, bleef het leeg rond het meer van Slapy.
Natuurlijk verschenen er wat hotels. Die waren echter alleen bedoeld voor
de partijbonzen en werden gebruikt voor vergaderingen van de partij waarbij
de kameraden wel zo sociaal waren een beetje op te schuiven, zodat er op
zijn minst zes man op een kamertje konden slapen.
Dat weet ik, want als ik nu eens met wat vrienden op bezoek ben, denkt
men ons gezelschap van vier personen op soortgelijke wijze onder te brengen.
De rest is vol. "Ja, inderdaad, een congres, hoe weet u dat?" Noem het ervaring.
Bedenkelijk
Toch wordt het snel anders in en rond Slapy. Ik zie zelfs een bord waarop
in enigszins bedenkelijk Nederlands kamers te huur worden aangeboden en
een paar kilometer verderop hangt aan een horeca-onderneming een ander dat
een Nederlands biermerk aanprijst. Daar moet je wel lef voor hebben trouwens.
Bier is in Tsjechië uitgevonden en ik hoef u maar op de naam van de stad
Pilsen te wijzen om deze stelling te onderbouwen. En zowaar, zowaar, op
de rivier en het meer beginnen langzamerhand jachtjes te verschijnen die
in het westen niet te veel uit de toon vallen en als je zo'n scheepje bezit
en je wenst op de wal de nacht door te brengen zijn er krap bemeten schuurtjes
die op onze vakantieparken nog niet eens als toilet dienst zouden kunnen
doen, maar hier toch echt in trek zijn.
Waarmee overigens niet gezegd wil zijn dat je daardoor ook minder plezier
zou kunnen hebben in je vakantie. De romantiek van het ongerief bestaat
gelukkig nog steeds en er zijn genoeg mensen die al die luxe niet eens meer
zouden willen, al kregen ze het cadeau. Nou ja, cadeau...
Vergezichten
De wegen langs de rivier en het meer lopen soms hoog op en dat levert prachtige
vergezichten op die je herhaaldelijk nopen je auto te verlaten. Dat kan
gemakkelijk, want er is ruimte zat en als het al een beetje druk begint
te worden, is dat op het water waar echter weer zoveel van is dat je ook
niemand in de weg laveert.
Dat laveren kan je ook aan anderen overlaten, en er is zelfs vanuit Praag
in het seizoen de mogelijkheid per boot een dagtochtje naar Slapy te maken.
Al was het alleen maar om de longen ook wat vakantie te gunnen.
Publicatiedatum = 18 mei 1996
