|
|
zaterdag 27 januari
2001
NOSTALGIE MET EEN GOUDRANDJE
Reizen
per trein niet altijd een pretje,
maar er zijn gelukkig uitzonderingen
door Peter Babbéko
BANGKOK - Reizen per trein was en is voor de meeste mensen nog steeds een avontuur, met name als het gaat om langere reizen. Wie zijn de medereizigers en waar gaan ze naar toe? Zijn de plaatsen die je hebt gereserveerd ook beschikbaar of moet er om gevochten worden? In ons land is dat al jaren geen verrassing meer, want dat vechten moet je bijna iedere dag tijdens de ochtend- en avondspits.
Tijdens
een stop, om te wachten op een tegemoetkomende trein, kan men even de
benen strekken en wat lekkernijen aanschaffen.
In bijvoorbeeld China, India en Indonesië, waar het reizen per trein de meest voor de hand liggende manier is om je te verplaatsen en dus ook het land en de bevolking te leren kennen, is het een ware ramp.
Plaatsbewijzen moeten dagen van tevoren worden aangevraagd en zijn dan vaak vlak voor vertrek aan andere passagiers vergeven, die wat sneller met een handje vol geld over de brug kwamen. Gevolg: staan tussen zakken, koffers, manden met gevogelte en niet te vergeten honderden spugende, rochelende medereizigers die je voortdurend aan kijken. Leuk voor een paar uurtjes, want je wilde toch zo graag de bevolking en het land leren kennen, maar na een tijdje word je het meestal knap zat.
Ongedierte
Het meereizende ongedierte komt door de warmte in de trein ook vaak in beweging, zodat je al snel toe bent aan een verfrissende douche. Helaas moet u dat nog even uitstellen, want ook op het platteland blijft dat een probleem. Een ding is zeker: u komt gebroken aan, maar met een ervaring rijker.
Slingerend
tuft de Eastern & Oriental Express door het prachtige landschap.
Natuurlijk zijn er veel meer landen te noemen waar het reizen per trein niet altijd een feest is. Ook in Egypte, in de meeste Afrikaanse landen (met uitzondering van Zuid-Afrika) en Zuid-Amerika zijn de problemen groot. Gelukkig wordt het reizen, vooral door veel jongeren, op deze manier als een stukje educatie gezien en gelijk hebben ze.
Het reizen per trein blijft echter iedereen boeien en daar hebben slimme zakenmensen duidelijk op ingespeeld. Hier en daar wordt er door ware liefhebbers nog een lijntje met een echte stoomlocomotief en met veel succes en veel vrije uurtjes in stand gehouden, maar voor reizen van een paar duizend kilometer is dat natuurlijk niet haalbaar. Zo rijden er o.a. in Schotland, Canada, Zuid-Afrika, Rusland, Spanje, Scandinavië, Australië en in Thailand nostalgische en dus zeer populaire treinen rond.
Luxe
Dit heeft echter niets meer te maken een 'ordinair' boemeltje van A naar B, dit zijn in de meeste gevallen uitermate luxe vervoermiddelen, waar je je dan ook echt voor je plezier mee verplaatst. De Eastern & Oriental Express is er zo een. Deze meer dan luxe uitgevoerde trein tuft, jammer genoeg getrokken door een diesellocomotief, in ruim tweeënhalve dag van het Thaise Bangkok naar het ongeveer 2000 kilometer verderop gelegen Singapore.
 |
REISWIJZER |
Ik zeg met nadruk tuft, want echt hard gaat het niet, alleen 's nachts wordt er een beetje gas bijgegeven. Omdat het niet gaat om een gewone passagierstrein die op tijd rijdt moet het luxe broertje vaak even wachten. Voor de meeste passagiers een plezierige afwisseling. De reis vanaf Bangkok voert door een schitterend landschap met rijstvelden, oerwoud, waterpartijen, heuvels en niet te vergeten kleine en grotere dorpen. Het lijkt wel of die alleen maar bewoond worden door aardige en vrolijke mensen. Vooral de kinderen hollen de vaak schamele huisjes uit om dit wereldwonder op wielen te begroeten.
|
|
Sommige passagiers voelen zich wat bezwaard om terug te zwaaien. Zoveel luxe in de trein en zoveel armoede langs de rails. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, maar echte treinreizigers weten dat nergens in de wereld de rijken langs het spoor wonen. Als men een aantal jaren geleden bijvoorbeeld van Haarlem naar Amsterdam reed, keek je ook bij de mensen op tafel en dat waren toen niet en nu nog niet de meest kapitaalkrachtigen in de samenleving. Er werd dan ook nooit teruggezwaaid.
Krachttoer
De trein zelf lijkt het meest op een luxe hotel, waar ook iedereen zijn eigen kamer (coupé) heeft met een badgelegenheid, zitje en perfecte bedden. Het restaurant is klein maar fijn. Het moet voor een chef-kok en zijn medewerkers een gigantische opgave zijn om in zo'n kleine ruimte een wereldmaaltijd op tafel te zetten. Dit geldt natuurlijk ook voor de bediening. Een ware krachttoer.
De
trein stopt even op de brug over de rivier de Kwai, zodat de passagiers
wat plaatjes kunnen schieten.
De trein van Bangkok naar Singapore stopt tweemaal voor een excursie, er wordt gestopt precies op de brug over de rivier de Kwai zodat de passagiers foto's kunnen maken. Een beetje flauwekul, want de echte brug lag er vlak naast en daar is bijna niets meer van terug te vinden. De brug uit de beroemde film 'The Bridge over the River Kwai' werd opgebouwd in Sri Lanka en werd zoals kenners weten aan het eind van de film opgeblazen.
De tweede korte stop is in Penang (Maleisië) om met bussen dit eiland te verkennen. Mooi maar druk.
Omdat het om opgeknapte oude treinwagons gaat, is de vering en het geluid niet om over naar huis te schrijven. Voor het naar bed gaan, is een forse alcoholische versnapering zeker aan te bevelen. De meeste passagiers hadden daar schijnbaar op voorhand al rekening mee gehouden, wat betekende dat de bar tot in de kleine uurtjes goed bezet was.
Voor
de passagiers is het verblijf in de trein een waar feest. Het uitzicht
is ongelofelijk en de drankjes worden door zeer lieftallige dames aangereikt.
Buiten de bar, restaurant en de slaapcoupés heeft de trein ook een open salonwagen, die als de bekende laatste wagon achter de trein bungelt en waar je een schitterend uitzicht hebt over het landschap. Een perfecte plek om in plaats van de noodzakelijke airco binnen in de trein even de zwoele warmte en de geuren van het land op te snuiven en om kiekjes voor thuis te schieten.
Rode loper
Aankomst en vertrek in Bangkok en Singapore zijn werkelijk perfect geregeld. De passagiers worden met drankjes en hapjes (gratis) door lieftallige dames ontvangen in een speciale ruimte op de stations. Via een rode loper betreedt u de trein en vanaf dat moment is het verwennen geblazen. En treinreis om nooit te vergeten en u zult er met plezier aan terug denken, zeker als u een paar weken later tijdens de ochtendspits van Rotterdam naar Amsterdam rijdt.
|
|
|