|
|
Kunsthotel Sitges toevalstrefferdoor Gerrit Jan Hoek BARCELONA - Van buiten onderscheidt niets hotel Estela van welk willekeurig ander hotel dan ook. Maar eenmaal in de receptie blijkt dat hotel Estela een totaal eigen karakter heeft en in de mondiale horeca een absoluut buitenbeentje is. In de hal wachten de gast bij binnenkomst geen steriele sofa's, maar kleurig beschilderde stoeltjes. Een gigantisch portret van de actrice Linda Evans lacht de binnenkomer toe. Een kleurige, Mexicaans aandoende kubus domineert het trapportaal. Naast de trap kabbelt een stroompje water naar beneden via een kunstig aangelegde waterval. "Een creatie
van Subirachs, de kunstenaar die belast is met de verdere afbouw van de
grootste attractie van Barcelona, de kathedraal van de Sagrada
Familia", licht hoteleigenaar Francesc Castellví trots toe. Ook
zijn kantoor naast de hal is een klein museumpje. Overal staan
beschilderde flessen, terwijl drie tapijten van Salvador Dali,
waaronder de Grote Masturbateur, de wand sieren. Historie Eigenaar Castellví kan er geen genoeg van krijgen de uiterst curieuze historie van het ontstaan van zijn kunsthotel te vertellen. "Eens temeer blijkt hoe grillig de geschiedenis is en aan wat voor toevallen we zijn overgeleverd", stelt de voormalige aannemer beschouwend vast. Want zonder een uiterst pijnlijk incident was zijn kunsthotel er waarschijnlijk nooit gekomen.
"In oktober 1993, een jaar na de opening, vond er in Sitges een groot kunstcongres plaats. Een Catalaanse schilder, Antonio Xaus, was het met de filosofie van het congres niet eens en nam drie dagen lang zijn intrek in mijn hotel. Aan het eind van zijn verblijf betaalde hij de rekening van ƒ1100 en vertrok. Maar toen de
schoonmaakploeg zijn kamer wilde opruimen, troffen de dames een
gigantische puinhoop aan. Xaus had zijn koffer volgeladen met
verfpotjes en in die drie dagen de muren en het plafond van de kamer
helemaal volgeschilderd uit protest tegen het congres. De eerste
reactie was er een van verontwaardiging. Want de kamer in de oude staat
terugbrengen zou enkele duizenden guldens kosten", blikt
Castellví terug. Aanklacht Hij diende een aanklacht in bij de Guardia Civil om de herstelkosten van de verzekering terug te kunnen vorderen. Dagenlang was het ongewone incident groot nieuws in de Catalaanse pers en op tv. Maar diverse kunstminnaars openden Castellví de ogen.
"Ik kreeg van alle kanten de suggestie dat het eigenlijk zonde was om de kamer in de oude staat te herstellen en om een kunstwerk te laten verwijderen. En toen bovendien klanten reserveerden die per se in de beschilderde kamer wilden logeren, heb ik van de nood een deugd gemaakt. Ik zag het meteen voor me: dit hotel moest een echt kunsthotel worden", aldus Castellví. In de afgelopen vijf jaar heeft Castellví zijn idee verder vorm gegeven. Intussen hebben Catalaanse artiesten als Josep Puigmarti, Paco Duran, Quim Hereu, Xesco Merce en Marc Villalonga acht kamers omgetoverd in kleurrijke privé-musea voor een nacht. Subirachs heeft zich vorig jaar over de suite ontfermd en deze zomer zal de in Parijs wonende schilder Grau Garriga zijn artistieke stempel drukken op kamer nummer negen. "De hele opzet is in een stroomversnelling geraakt", analyseert Castellví. Publicatiedatum = 31 juli 1999
|
Castellví: "Met dit
'protest' op de muur van een van de hotelkamer is het allemaal
begonnen."
Een van de schitterende schilderen op de kamers in
het hotel.