Fuerteventura: Zonnig paradijs
om zelf te ontdekken!
Reportage en foto's: Berry Zand Scholten
Er zijn plaatsen op deze aardbol waar je, voor je vertrek al, gevoelens van nostalgie en heimwee krijgt. Het Canarische eiland Fuerteventura is zo'n stek. Wie had dat nou gedacht? Ik zeker niet! Je denkt: "Ach, zo'n Canarisch eiland, veel massatoerisme, hoge hotelflats, strooifolders over een nauwelijks opwindend nachtleven en een op Nederland en Duitsland gericht eetpatroon, met veel 'Friet van Piet', 'Patat van Ad' en 'Kroket van Ed'.
Fuerteventura niet. Dat ligt met zijn zilverwitte, ongerepte, bijna desolate zandstranden, zijn prachtige oranjekleurige duinen, z'n ongenaakbare woestijnnatuur en z'n pittoreske vissersstadjes volledig zichzelf te zijn, te midden van toeristenoorden als Gran Canaria, La Palma en Tenerife. Aan z'n noordkant ligt het veel rotsachtiger Lanzarote ook zeker niet te versmaden maar Fuerteventura is een toeristische zegening. Met zo'n rust, zo'n perfect klimaat en zo'n gezonde omgeving dat de Nederlander Nico Spruit er zelfs een zeer succesvol kuuroord voor psoriasis-patiënten drijft.
Fuerteventura is vooral zo mooi omdat het nog lang niet 'af' is. Dat is zeker niet de schuld van Onze Lieve Heer, want die heeft z'n best wel gedaan. Nee, de mensen zijn er debet aan. In het zuiden staan weliswaar wat hotelflats, maar het massatoerisme (en dus de grote geldstroom) is op dit Canarische eiland nooit echt op gang gekomen. Daarom zie je ook overal half-opgerichte gebouwen staan. Het uitzicht op rendement was aanvankelijk zo gering, dat de projectontwikkelaars en de bouwondernemers al vluchtten voordat het pannenbier kon worden uitgeschonken. En dat is achteraf maar goed ook. Want nu het wat beter gaat en er wat meer structuur in het toerisme komt, houden de eilandbewoners en hun bestuurders het hoofd koel. Die willen dat de brede, nauwelijks bezette zandstranden, de schilderachtige vissershaventjes en de vulkanische ongenaakbaarheid van het binnenland ongerept blijven. God zij dank. Kortom: wie wil housen of anderszins lekker uit z'n dak wil gaan, mijde Fuerteventura. Wie een gezonde, rustige, sportieve en romantische vakantie wil.....onmiddellijk boeken! Transavia heeft wekelijks rechtstreekse vluchten naar het eiland, die u in een paar uurtjes uit en thuis brengen. Voor de kosten hoeft u het ook niet te laten: de hotelprijzen zijn alleszins redelijk en de uitstekend geoutilleerde appartementen zijn zelfs goedkoop. Vooral buiten het hoogseizoen. Evenements Reizen is gespecialiseerd in deze schitterende vakantiebestemming.
Met z'n oppervlakte van ruim zeventienhonderd vierkante kilometer is Fuerteventura het tweede eiland in grootte van de Canarische archipel. Het heeft echter amper twintigduizend inwoners, tegen Lanzarote 50.000, Tenerife 610.000 en Gran Canaria 630.000. Fuerteventura is een eiland van vissers. Landbouw op grote schaal is nooit van de grond gekomen. Er wordt thans wel iets aan tuinbouw gedaan. Het bijna honderd kilometer lange eiland is eigenlijk als laatste in ontwikkeling gekomen. Aan de nieuwe luchthaven bij Puerto del Rosario wordt nog steeds gewerkt en het noordelijk deel van het eiland is in feite één groot natuurgebied. En daar wordt goed over gewaakt. Niet zo zeurderig als bij ons met overal bordjes 'Verboden zich buiten de paden te begeven' maar enig respect voor natuur en milieu wordt er wel verwacht. Op het zuidelijk deel van Fuerteventura, met badplaatsen als Playa Jandia, is wat 'modern toerisme', daar staan dus enkele grote appartementenhotels en verder de bekende galerijen vol souvenirwinkels, die dezelfde bonte troep als overal elders verkopen. Maar nauwelijks vijf kilometer landinwaarts ben je al in een andere wereld.
Betancuria, de oude hoofdstad, is genoemd naar Jean de Bethancourt, de Normandische veroveraar, die het eland inpikte voor de Castilliaanse kroon. Het stadje heeft een bijzondere sfeer en wie eens goed wil lunchen of dineren, moet daar eens bij de Casa Santa Maria binnenstappen.
Over lunchen gesproken: nog mooier is het om dat buiten te doen, in Cotillo, boven de haven, waar vroeger hele bastions stonden om de piraten af te houden. Één van die strijd- en vluchttorens staat er nog. De restaurants hebben een prachtig uitzicht over de pittoreske haven en de Atlantische Oceaan. En op de rotswand staat gekalkt: 'Viva la Virgen del Buen Viaje' (Leve de Heilige Maagd van de Goede Reis) en met een glas, goed gekoelde, droge witte wijn en een smakelijk visje op tafel mag van mij die tekst nog wel even blijven staan.
Het hoofdstadje Puerte des Rosario stelt niet zo veel voor. Er liggen nog restanten van het ooit zo machtige Spaanse vreemdelingenlegioen, maar de stad is rommelig en in cultureel en architectonisch opzicht oninteressant. Veel leuker en gezelliger is het noordelijke havenstadje Corralejo, dat leuke winkeltjes heeft, een feestelijk verlicht dorpsplein, enkele dancings, gezellige cafés en voortreffelijke restaurants.
"Oké", zult u zeggen, "landschappelijk lijkt het me best in orde, met al die fraaie zandduinen, de stranden, ongenaakbare bergen en die lekkere restaurantjes, maar wat kan ik er verder doen?"
Fuerteventura is een schitterend oord om te zeilen (er staat altijd wel een lekker windje, bij een koesterende temperatuur), te windsurfen en om echt te surfen op de machtige branding. Surftechnisch is dit absoluut een van de mooiste stekken van Europa. Daarnaast kun je er schitterend diepzeeduiken, tennissen, wandelen, vliegeren en zelfs aan een enkele offroad-motorrijder hebben ze er geen hekel.
Het mooie van een eiland als Fuerteventura is dat er zo veel te beleven valt, maar dat je het wel zelf moet ontdekken. Met andere woorden: er is weinig voorgekauwd toeristisch avontuur. Huur eens een jeep voor een paar dagen en ga gewoon eens op verkenning uit. De huurprijzen zijn zeer redelijk en er valt voor meerdere huurdagen best een 'deal' te maken. U rijdt van Corralejo, over de vulkanische kustweg, naar Cotillo bijvoorbeeld. Die route is erger dan het beruchte stuk tussen Tammanrasset en Tit-In-Ecker, op het Algerijnse traject in de oude Parijs-Dakar-rally. Wie twijfelt of hij nieren heeft ..... hier kan hij of zij ze echt voelen wandelen! Dit is avontuur. Ga eens kijken bij een van de verlaten boerderijen en strandhuizen, waar zwervers of vandalen, in de restanten van de garages, auto's in de brand hebben gestoken.
Rij ook eens langs de voet van de vulkaan Montana Tindaya,langs het gedenkteken van Unamuno, de dichter-filosoof, die in 1924 door de Spaanse koning en dictator Primo de Rivera naar dit eiland werd verbannen. Bewonder het eeuwenoude Casa de las Coroneles in La Oliva eens. Het is het oudste markante gebouw van het eiland en er gaat een verhaal dat het ooit evenveel ramen als de dagen van een jaar had. Verder dan een dikke honderd venstertjes kwam ik echter niet. Het gebouw verkeert, ondanks een gedeeltelijke restauratie, in een wat deplorabele toestand.
Overal op het eiland staan van die schattige oude molentjes, waartegen sommige Spaanse edelmannen in het verre verleden nog wel eens wilden knokken. Werkelijk prachtig zijn de oude boerderijtjes, inmiddels voor een deel fraai gerestaureerd, waarnaast vaak van die prachtige, particuliere broodoventjes staan.
Je kunt er alles huren: surfplanken, zeilboten, motorboten, scooters, auto's, jeeps, motoren, scooters, brommers, fietsen, duikpakken, en met al die attributen kun je in Fuerteventura beter terecht dan waar ook.
Kortom: wie voor een korte of langere doe-vakantie voelt, niet in lange rijen voor massa-attracties wil staan en zelf op onderzoek wil uitgaan, vindt op Fuerteventura zijn bestemming. Er gaat iets koesterends van dit zonnige eiland uit. De weldadige rust, ondanks het toch enigszins groeiende toerisme, de heilzame werking van zon, zee en vulkanische stoffen, die je eet, drinkt en inademt. Een eiland om echt zelf te ontdekken.
Publicatiedatum 28 juni 1997
