 |
SEYCHELLEN: Eilanden niet platgewalst door toeristen
Een groene oase van 120 eilanden
VICTORIA
- Een uitbundige tropische flora, geplaatst in een decor van indrukwekkende
granietblokken, blinkend witte stranden en duizenden kilometers van onze
alledaagse wereld verwijderd. Dat zijn de ingrediënten van een paradijselijke
vakantiebestemming. Hier mag je wat van verwachten.
De aankomst op het eiland Mahé is vanuit de lucht een kleurrijk sprookje. Met een landing die nagenoeg op zee plaatsvindt wordt de kennismaking ook nog aardig spectaculair.
De drie kilometer lange landingsstrip is in de jaren '70 met forse financiële hulp van de Amerikanen vlak langs de kust aangelegd. De militaire dreiging van de koude oorlog was aanleiding voor de bouw.
Oorlogsgeweld heeft de strip niet gekend na zijn ingebruikneming door koningin Elizabeth. Wel was hij verantwoordelijk voor een groeiend toerisme. Een groei die overigens door de overheid aan banden is gelegd. Met maximaal honderdduizend bezoekers moeten de Seychellen het jaarlijks doen. Anders is de kans reëel dat de eilandengroep wordt platgewalst.
Sfeer
De sfeer op dit grootste eiland, dat de afmetingen van Texel heeft, is er één van aangename rust. Niets gaat gehaast. Alleen de markt in de hoofdstad Victoria - een meer Engelse naam is niet te bedenken - is op zaterdagochtend echt druk. Verder kabbelt het leven op Mahé voort.
Een paradijselijk
strand
Mahé herbergt de grootste bevolkingspopulatie van alle eilanden, circa 65.000 inwoners, maar die hoeveelheid mensen valt niet echt op. Een dominante, rijkelijk begroeide bergketen met een hoogte van 900 meter deelt het eiland min of meer in tweeën. De 60 stranden met aan de ene kant uitzicht op azuurblauw water en aan de andere kant op groene palmen versterken het paradijselijk karakter van het eiland. Niet voor niets genieten talrijke jong gehuwden hier, meer of minder zichtbaar verliefd, van hun huwelijksreis. Best aanstekelijk al deze romantiek, ook al dobber je wat langer in de huwelijksboot.
De
vismarkt in Victoria.
Maar bezoekers blijven doorgaans niet lang op één plaats. Een bezoek aan de Seychellen bestaat uit eiland hoppen. Mahé, Praslin, La Dique, Silhouette, Bird Island. Je vliegt of vaart voor een aantal dagen naar kleine, kleinere en nog kleinere eilanden.
Een van deze eilanden, Moyenne eiland, is eigendom van de Engelse schrijver Brendan Grimshaw. Deze tanige, excentrieke zeventiger ontvangt op beperkte schaal bezoekers. Hoewel, écht ontvangen doet hij niet. Touroperator Masons mag zo nu en dan een twintigtal bezoekers overvaren en verzorgen. Grimshaw deelt alleen kaarten uit, waarop gegevens staan over verborgen schatten en piraterij. Ook probeert hij zijn boek over 40 jaar wel en wee op Moyenne tegen betaling aan de man of vrouw te brengen.
Eén van de vele
droomeilandjes, die de Seychellen vormen.
Een van de drie meest bezochte eilanden is Praslin. Het woord paradijselijk krijgt een wel heel letterlijke betekenis in de Valleé de Mai, ook wel aangeduid als 'De Hof van Eden'. Alleen hier op dit vochtige groene eiland groeien de palmen waarvan de vrucht tot de verbeelding spreekt, de zogenaamde Coco de Mer. In de vallei, een door de Unesco beschermd stuk natuur van ongeveer 6 vierkante kilometers, strekken dertig meter hoge palmen met bladeren van kamerformaat zich uit naar het spaarzame licht. Een wandeling door het natuurpark geeft een beeld van nietigheid van de mens en de kracht en schoonheid van de natuur.
Het paradijsverhaal zit hem niet zozeer hierin, maar in de 'verboden vrucht' die rijkelijk aan de palm groeit. Na verwijderen van de dubbelwandige bast wordt een kokosnoot met vrouwelijke vormen zichtbaar. Daarvoor heb je weinig fantasie nodig. Bovendien zie je de enorme kanjers - met zo'n 22 kilo de zwaarste vrucht ter wereld - niet snel over het hoofd.
Noten
De noten hebben eeuwen lang tot de verbeelding gesproken en brachten een aardige duit in het laatje. Een Habsburgse koning telde ooit voor één vrucht 4000 gouden florijnen neer. En geld breng de kokosnoot nog steeds op, zo'n duizend gulden voor een fraai gepolijst exemplaar. Niet makkelijk in een koffer te vervoeren. Dus worden ze eerst in verband met het gewicht uitgehold en vervolgens netjes, met certificaat, speciaal verpakt.
La
Dique: rotsen oprijzend uit het water.
De oversteek naar wat wordt genoemd het mooiste eiland ter wereld, La Digue, duurt vanuit Pralins per boot 15 minuten. La Digue mag zich deze superlatief toe-eigenen, hoewel we niet precies weten hoe zoiets wordt getoetst.
De ontvangst is, zoals overigens overal, zeer vriendelijk. We worden per ossenkar naar ons appartement vervoerd. Wat op zich een grap is want de menner moet naast de os lopen om hem in beweging te houden. Het is dan ook meer een gezellig ontmoetingsritueel. Het zet de sfeer van kalmte neer zoals de 2000 bewoners al eeuwen gewend zijn.
Voor
de minder sportieve vakantieganger: huurautootje met zonnedak.
Op La Dique krijgt men een indruk van het leven op de Seychellen zoals dat heel lang geleden was. Nauwelijks auto's, onverharde wegen, een paar winkeltjes en voor de toerist voor weinig geld wat op de toch wel dure Seychellen uitzonderlijk is een goede mountainbike te huur. Je fietst in twee uur het eiland rond omgeven door het constante groeten van de gastvrije bevolking.
Foto's: Manfred Kleiter
REISWIJZER
Op de Seychellen is criminaliteit nagenoeg onbekend. Er zijn geen visum en inentingen nodig. Een muggenspray is aanbevolen. De regentijd is omstreeks januari en februari. De temperatuur is circa 28 graden. Air Seychelles vliegt vanaf Londen, Parijs en Zürich. Vliegtijd circa 9 uur. Voor info tel: 023-5483776 Impala Tours heeft verschillende arrangementen naar de Seychellen. Voor informatie: telefoon 0517-416970.
Internet: www.impalatours.nl
Publicatiedatum = 10 juni 2000
