De Hofburg, het paleis van de keizer, met op de achtergrond de bergen die zo dichtbij lijken, dat je ze bijna kunt aanraken.

Wandelen door de smalle straatjes met hoge huizen is hier zoiets als bladeren in een geschiedenisboek. Historisch centrum heeft haar charme nog niet verloren

Slenteren door Innsbruck
is een waar feest

door HARRY MULLER

INNSBRUCK - De stad Innsbruck was vroeger misschien nog belangrijker als tegenwoordig. Strategisch prachtig gelegen tussen hoge bergen die zo dichtbij zijn, dat het lijkt alsof je ze aan kunt raken. Het was de residentie van de Oostenrijkse keizers met net als in Wenen een Hofburg, waar de keizer woonde. De bekendste keizer in Innsbruck was Maximiliaan I, die omstreeks het jaar 1500 daar leefde.

Meer dan levensgrote beelden rond het lege praalgraf van keizer Maximiliaan I.

Zijn praalgraf is in de Hofkirche en het wordt omringd door 28 meer dan levensgrote beelden van zijn familie en voorouders, zoals bijvoorbeeld Philips de Schone, die wij wel kennen uit de schoolboekjes. Het graf is leeg en volgens de gids die ons door de stad leidt, zou dat komen omdat niet alle rekeningen voor het maken van dit smeedijzeren graf betaald zouden zijn. De keizer ligt begraven in Wiener Neustadt bij de hoofdstad Wenen in de Sankt Georgs Kapelle.

In de loop van de eeuwen passeerden heel wat koningen Innsbruck als ze op weg waren naar Rome om daar door de Paus tot keizer gekroond te worden. Ook andere beroemdheden logeerden in de stad. Het gastenboek van het hotel 'Goldener Adler' vermeldt, dat keizer Maximiliaan er al sliep in 1494, de koning van Tunis met vier begeleiders kwam in 1548, Wolfgang Amadeus Mozart had er een kamer in het jaar 1773 en met enige trots wordt ook vermeld, dat koningin Juliana daar sliep in 1978.

Bordjes

In Oostenrijk schroeft men vaak bordjes aan huizen, waar componisten eens de nacht doorbrachten. In de binnenstad van Innsbruck vinden we ook zo'n huis, waar vader Leopold Mozart met zijn toen al beroemde zoon van zeventien jaar verbleef. Wolfgang was daar om op 14 december 1769 een concert aan het hof te geven.

De toeristen die naar Innsbruck komen, willen allemaal het 'Goldenes Dachl' zien, een forse erker waar de keizer zat om zich door het volk te laten bekijken en om zich bijvoorbeeld te vermaken met een riddertoernooi, want televisie was er in die tijd natuurlijk niet. In een van de huizen dichtbij deze toeristische plek, is een reliëf te zien, waarop zo'n toernooi is afgebeeld.

In de binnenstad van Innsbruck is het vooral 's zomers gezellig. Er zijn dan terrasjes op straat en bij het Goldenes Dachl wordt een markt gehouden.

De heren zitten te paard en proberen elkaar met een stevige stok uit het zadel te duwen, de dames zitten mooi aangekleed aan de kant en kijken toe. Het 'Goldenes Dachl' is overigens belegd met 2738 koperen dakpannen, die verguld zijn en waarvoor zes kilo goud gebruikt zou zijn. Daar is ook het Maximilianum, de keizerlijke schatkamer waar men tevens het leven en werk van de beroemde keizer aanschouwelijk maakt.

Hier dichtbij (de afstanden in de binnenstad van Innsbruck zijn maar klein) is een stadspoort waarin eens een gevangenis was ondergebracht. Bij de poort is de Stadtturm, een toren waarop je kunt klimmen en dan een fraai uitzicht hebt over het oude centrum en de Alpen. Helaas werden veel stadspoorten in het verleden afgebroken om zo de stad wat toegankelijker te maken.

Smal

De huizen zijn hier allemaal zo'n vijf eeuwen oud. Meestal zijn ze erg smal, omdat men dan minder straatbelasting hoefde te betalen. Vaak zijn ze ook voorzien van een erker om zo meer licht in huis te krijgen. Veel huizen hebben een binnenplaats met een lichtkoepel. In 1689 werd Innsbruck getroffen door een aardbeving. Daarna werden de huizen aan de onderkant breder gemaakt om zo het gevaar voor instorten te verminderen. De arcades in de straten werden niet gemaakt om het winkelend publiek te beschermen tegen de zon, maar om de huizen wat groter te maken. Dat mocht niet ten koste gaan van de ruimte op straat.

Vanaf deze Stadtturm heb je een prachtig uitzicht over het historisch centrum.

Tal van panden zijn mooi beschilderd en herken je meteen, waar ze vroeger voor gediend hebben. Zo is er bijvoorbeeld een wijnhuis en zijn er hotels als het Gasthof Weisses Kreuz dat in 1465 gebouwd werd. Ruim een eeuw later werd in de binnenstad het Gasthof Weisses Rössl geopend. Dit was de plek waar eens de paarden van de postkoets werden gewisseld.

Binnen zijn heel wat ruimtes met fraai bewerkte houten plafonds en allerlei tierelantijnen rond de ramen uit de Renaissance-tijd. Een specialiteit is hier de Gerstlsuppe mit Selchfleisch (een soep met stukjes geroosterd vlees), Topfenblatt'n mit Sauerkraut of Blunzengröstl, een gerecht met gebakken aardappelen dat in een koekenpan wordt opgediend.

Uithangbord

Slenteren door het historisch centrum van Innsbruck met tal van kleine winkels is heerlijk. Hier heeft de binnenstad nog niet haar charme verloren zoals in ons land, waar je in de verschillende steden steeds weer dezelfde winkels ziet. De meeste zaken gebruiken hier nog een smeedijzeren uithangbord om hun waren aan te prijzen.

De binnenstad is nog niet verprutst door allerlei lichtreclames.
Meestal gebruikt men het smeedijzeren uithangbord om de waren aan te prijzen.

Heel bijzonder is een winkeltje, waar men maar liefst 450 verschillende soorten schnaps verkoopt. Veel van dit drankje met een hoog percentage alcohol wordt op de boerderij gestookt en de kunst is dan om naar de beste kwaliteit te zoeken. Soms zijn er maar een paar boeren die vruchten zoals de Hirschbirne verwerken en wordt voor zo'n fles zeker vijf keer zoveel betaald als bij ons voor de jenever.

De etalage van een bakker met heel wat gevlochten broden is een plaatje. Voor allerlei feestelijke gelegenheden bakt de man speciale broden. Bij de cadeauwinkel Ortner-Stanger moet u even naar binnen lopen, omdat daar nog een stuk van de oude stadsmuur te zien is. In opvallend veel winkels verkoopt men spek en worst en voor verschillende soorten gebak moet u bij de taartjeswinkel van Munding zijn.

Rust

Wie even tot rust wil komen, kan de Domkerk St. Jakob binnen lopen, een wat pompeus bouwwerk uit de baroktijd met fraaie fresco's op de plafonds en ook veel schilderijen aan de wanden. Vreemd is, dat deze historische kerk pas in 1963 een bisschop kreeg.

Toeristen kunnen in de stad de 'Innsbruck Card' kopen en zonder contant geld op zak kan men daarna gebruik maken van het openbaar vervoer, verschillende kabelbanen en heeft men toegang tot de musea en een Alpen-dierentuin.

INLICHTINGEN: Oostenrijks Toeristenburo, Postbus 94285, 1090 GG Amsterdam, telefoon 020-4684793.

Foto's: VVV Innsbruck

Publicatiedatum = 20 maart 1999