zaterdag 6 januari 2001 OOSTENRIJK Wandelen kan raar lopen door Pieter Klein Beernink NEUSTIFT IM MÜHLKREIS - "Drei-zu-nul für Österreich!!" Over de glooiende weilanden schalt de stem van de 82-jarige Herr Luger, dompteur van zijn eigen forellencircus. Geknield zit hij voor een beekje achter de stal bij zijn huis. Met een spoelworm maakt hij achtjes in het water. Een forel beweegt zich onder het spiegelend oppervlak achter het roze sliertje aan. Steeds van links naar rechts. Steeds sneller. Opeens trekt de forellentemmer de worm omhoog. Meteen springt de vis er achteraan. In paniek trekt hij zich krom in de lucht en tikt een bal weg: "Fie-ie-ier -zu- nu-u-u-ul!!!!!" Een wandeling door Oberösterreich kan raar lopen. Eerder op de dag eiste een voorbijganger nog kortaf dat we zijn bijen kwamen bekijken. Aan de bosrand stond een houten huisje met meerdere gaten in de zijwand. "Bijen", gebaarde man ongeïnteresseerd terwijl hij lijnrecht naar binnen sjokte. Hij zette de glazen op tafel en kwam direct ter zake: "Wijn!", gebood hij, schonk in en dronk. Een gastvrije man, die het ook zonder sprankelende conversatie gezellig wist te maken. En dat terwijl er op de wandelingen in het gebied rond de Donau bijna geen mens te bekennen is. Wie rondloopt treft voornamelijk weidse vergezichten over de slingerende rivier vanaf zijn beboste hellingen. Stille wegen slingeren op lege plateaus tussen de weilanden door. Hier en daar ligt een gehucht met een Gasthof. Maar mensen, nee. Laat staan toeristen. Des te groter is de gastvrijheid. De goed geschrobde Gasthof Weiß, in het uitgestorven Neustift im Mühlkreis, heeft ruime gezinskamers voor onder f100. En de waard is een echte heer. Willen de kinderen een tochtje door de omgeving in een open wagen? Geen nood. De waard rijdt de tractor zelf, nadat hij zijn haar heeft gekamd. Op verzoek wandelt hij zelfs met gasten mee. Niet alleen om de weg te wijzen, maar ook voor sterke verhalen over het smokkelaarsverleden van het gebied, dat op kruipafstand ligt van de grens met Duitsland. In Gasthof Draxler, pal aan de Donau in Niederranna, was de waardin jarig. Na de heerlijke maaltijd met zelf gevangen vis barstte het gezang los. Het feestvarken kon het zeer waarderen, vol overgave ging ze met de wijnfles rond. Niet even, maar voor de rest van de avond. Gezongen werd er ook in Gasthof Schürz, vlakbij Weiß, waar de waard zelfs een heus smokkelaarslied ten gehore bracht. Hij begeleidde zichzelf met een trekharmonica, die hij nog in een spannende nacht met zijn vader uit Duitsland heeft gehaald. Zijn herberg, als sinds zijn opa in de familie, was het eerste adres dat de Oostenrijkers op hun illegale terugtocht achter de grens tegenkwamen. In de gelagkamer ging menige zwarte vracht van hand tot hand en in de kelder dronk menigeen zich moed in, voordat hij de hachelijke tocht durfde aanvaarden. De bescheiden waard vertelt het met smaak. Wie in de verre omtrek geen geluid wil horen en geen mens wil zien, die moet naar Oberösterreich: volop natuur en heerlijke maaltijden tegen betaalbare prijzen. En voor wie de stilte niet langer kan verdragen, is er altijd nog Linz aan de Donau, de winkelstad met zijn sfeervolle historische kern. Ook hier is een hotel nog betaalbaar, zelfs aan de prachtige Hauptplatz.