zaterdag 3 februari 2001 BRIKSDALBREEN Wandelen op een gletsjertong door Paola van de Velde OLDEN - Een van de bekendste gletsjertongen in Noorwegen is de Briksdalbreen in het mooie Oldedal. De smalle weg er naar toe biedt fraaie vergezichten en de oooh's en aaaaaah's zijn dan ook niet van de lucht, als we voor het eerst de enorme massa ijs in de verte zien glimmen en glinsteren. Op spijkers lopen is even wennen: de meesten waggelen als jonge pinguins achter de gids aan. EIGEN FOTO   Vanaf het parkeerterrein Brikdalsbre is het een kleine 45 minuten lopen naar de gletsjer. Ook voor niet-geoefende wandelaars is deze route eenvoudig af te leggen. Voor de minder sportieve toeristen staan er echter ook (tegen betaling!) tientallen paardenkoetsjes klaar. Vooral Japanse toeristen laten zich graag in stijl per rijtuig vervoeren. Parmantig wuiven ze naar ons, het 'voetvolk' dat zwetend in de zomerzon naar boven klimt. Met kleurrijke parasolletjes beschermen ze zich tegen de zon en het hoog opspattende smeltwater, dat hier met woest geruis naar beneden stort. Blauw Het is een bijzondere ervaring om over het 'blauwe ijs' van de imponerende gletsjertong te lopen en verschillende gidsen bieden dan ook hun diensten aan. De deelnemers aan deze begeleide tochten worden, tot hun grote hilariteit, uitgerust met een helm, harnas, pikhouweel en klimijzers onder de schoenen. Het is even wennen om op die 'spijkers' te lopen en de meeste groepsleden waggelen dan ook de eerste meters als jonge pinguins achter de gids aan. In rustig tempo klauteren we naar boven. Het ijs, dat prachtig lichtblauw kleurt dankzij miljoenen gevangen zuurstofbelletjes, kraakt onder onze voeten. Hier en daar gapen diepe gletscherspleten, waaronder duidelijk hoorbaar het smeltwater klatert. "De gletsjer is voortdurend in beweging", vertelt Michael, de geoefende gids uit Olden. "De plek waar we nu staan, is morgen zeker 15 centimeter verschoven. Omdat in Noorwegen anders dan in de Alpen tijdens de laatste winters veel meer sneeuw is gevallen dan zomers kan smelten, verwachten deskundigen dat de gletsjer de komende periode verder zal uitdijen. De uitlopers zullen nog dieper de dalen binnendringen..." Gerommel Hoog boven onze hoofden horen we plotseling gerommel. "Jullie hebben geluk", roept Michael en hij wijst op een kleine lawine, die in razend tempo naar beneden dondert. Het is een machtig gezicht, hoe de ijsverschuiving grote wolken sneeuw doet opwaaien totdat ze halverwege de berg abrupt stilhoudt. Na twee uur wandelen, keren we terug naar het startpunt. Michael lacht om de vermoeide gezichtjes van twee Israëlische deelneemsters. "Wees maar blij dat je honderd jaar geleden hier niet geboren bent", zegt hij plagerig. "Als je destijds aan de man wilde komen en geen potentiële huwelijkskandidaat in je eigen dorp kon vinden, moest je wel de gletsjer bedwingen om in het volgende dorp te kunnen zoeken. En als het dan tot een huwelijk kwam, dan moesten vader, moeder en alle andere bruiloftsgasten ook de berg oversteken om gezamenlijk het feest te vieren. Dat was pas afzien!" Intro-Noorwegen