zaterdag 3 februari 2001 ZWEMMEN MAG, MAAR NIET AAN DE DOLFIJNEN KOMEN Het één zijn met deze dieren is een unieke ervaring. Foto: ABC press Haaien zijn minder speels, weten ze bij de 'Dolphin Encounter' door Patricia Boon KAIKOURA - Het lijkt wel een scène uit Monthy Python: in een klaslokaaltje zitten 25 mensen in kikvorspakken op kleine stoeltjes. Flippers liggen onder de stoel, de duikmaskers ernaast of hebben een plekje op schoot gekregen. Stil wordt geluisterd naar de instructies die worden gegeven voor het zwemmen met wilde dolfijnen: "Duik niet in het water, maar glij er langzaam in. Als op de hoorn wordt geblazen, zwem dan rustig maar wel zo snel mogelijk naar de boot." Een hoornstoot betekent dat er haaien tussen de dolfijnen zwemmen. En die zijn niet zo speels, weet de jongen van de Dolphin Encounter in het Nieuw Zeelandse Kaikoura. Maar, zo verzekert hij de groep, er is nog nooit wat gebeurd, zolang iedereen de instructies maar op volgt. Om contact te maken met de dolfijnen luiden die als volgt: "Veel geluid maken. Sommigen zingen een liedje van the Beatles, anderen proclameren een gedicht of neuriën. Alles mag, als je maar geluid maakt." Oogcontact Ook oogcontact is belangrijk, zo verzekert hij. "Als je oogcontact maakt en dan rondjes draait, is de kans groot dat ze om je heen blijven zwemmen." Aanraken van de dieren is ten strengste verboden. "Ga jezelf maar na, jullie vinden het ook niet leuk als iemand de hele tijd aan je probeert te komen", grapt hij. Serieus nu: "Het zijn wilde dieren en we weten nu eenmaal niet hoe ze op aanraken reageren." Een meisje van een jaar of 10 wil weten of er wel eens mensen gebeten zijn. "Tot nu toe is het niet voorgekomen, maar je moet gewoon altijd voorzichtig zijn." In de zomer, van oktober tot mei, biedt Dolphin Encounter drie dolfijnen-trips aan: om zes uur 's ochtends, negen uur en om één uur. In de winter (juni tot en met september) wordt de eerste ochtendtrip geschrapt. Of er daadwerkelijk wordt uitgevaren hangt af van het weer; als er bijvoorbeeld te veel wind staat wordt het afgelast. Een busje maakt een ronde langs een aantal van de vele hotelletjes en pensions die Kaikoura rijk is om de dolfijnzwemmers op te halen. Als blijkt dat een Nederlander meegaat, legt Dennis uit dat zijn achternaam Buurman is. Zijn ouders kwamen uit Nederland, maar hij spreekt de taal helaas niet. Samen met zijn vrouw Lynette, zijn broer Rik en partner Ian Bradshawrunt hij de zaak al ruim tien jaar. Het plaatsje, een lange lint huizen aan een baai waarachter een indrukwekkend gebergte ligt, ligt in het noordoosten van het Zuider Eiland van Nieuw Zeeland, op een kleine 200 kilometer boven Christchurch. Het dorp met 2200 inwoners is een must voor de natuurliefhebber: op de woeste kliffen die zich op nog geen kwartiertje lopen buiten het dorp bevinden, liggen zeehonden lekker te zonnen en laten talloze zeevogels zich bewonderen. In de wateren van de Grote Oceaan bevinden zich naast dolfijnen onder meer walvissen. Ook daar voor varen elke dag een aantal boten uit. Flippers Onder de dolfijnenzwemmers heerst een prettige soort spanning als de wetsuits, de pakken voor eronder, wetsuitsokken, flippers en duikbrillen worden uitgedeeld. Een goede uitrusting is belangrijk; zonder dat houd je het niet lang uit in het ijskoude water. Als iedereen zich in de wetsuit heeft gehezen volgt de briefing in de briefingroom. Daarna brengt een wat grotere bus iedereen naar de bootjes. Flippers aan en op pad naar de boot. Eigen foto   Gespannen wordt uitgekeken naar een groep dolfijnen. Na een kwartiertje varen is het raak: een groepje dusky-dolfijnen doorklieft de zee. Gedisciplineerd worden de flippers aangedaan en glijden dertien lichamen in het water om deel uit te maken van de onderwaterwereld van de dolfijnen. Voor op de boeg en achter op het bootje houden de twee schippers de boel in de gaten, de hoorn in de aanslag. De vraag is of er überhaupt wel een hoornstoot te horen zou zijn: iedereen maakt zoveel kabaal om de aandacht van de dolfijnen te trekken om even later helemaal in het gedartel en gespartel op te gaan. Het zijn er niet zoveel en na vijf minuten worden we uit het water geroepen. "Verder op bevindt zich een grote groep, daar gaan we naar toe", zegt een van de schippers. Hij heeft gelijk. Het lijken er wel vijftig. Ze schieten onder ons langs, springen uit het water en komen weer terug om te kijken wie die vreemde wezens zijn die rare geluiden uitkramen. Oogcontact maken is niet moeilijk en de dieren blijven dan inderdaad langer bij je. Tijd lijkt niet te bestaan, laat staan een andere wereld. Het rondjesdraaien is helemaal een succes: als je rondjes draait, draaien ze met je mee. Af en toe moet je snel je handen intrekken, zó dichtbij zwemmen de dolfijnen. Onderdoor, links, rechts, ze zijn overal en krijgen er geen genoeg van. Met dit snelle schip gaat men op 'jacht' naar dolfijnen. Eigen foto De mensen in het water ook niet, maar de koude dwingt ze na zo'n half uur om het water uit te gaan. Een douche, waarmee heet water in de wetsuit wordt gespoten, biedt soelaas, evenals de warme chocolademelk die wordt uitgedeeld. Paarse handen en lippen sluiten zich om de plastic bekertjes, het rillen houdt langzaam op, de glimlach op de gezichten wordt steeds groter. "Wat een gevoel", merkt er een op. "Het is inderdaad zo speciaal als iedereen vertelt, maar ik wilde het eerst voelen om te geloven. Die vriendelijkheid, het één met de dieren zijn, je volkomen opgenomen voelen in zo'n groep. Fantastisch." Een van de schippers legt uit dat de groep heel veel geluk gehad. "Zo veel dolfijnen op een plek maak je bijna nooit mee", vertelt hij. Hij legt wat uit over het gedrag van de dolfijnen als een aantal uit het water springt en mooie kunstjes uitvoert. "Het schijnt dat ze dan gelukkig zijn, maar ja, de eerlijkheid biedt mij te zeggen dat er wel 10.000 lezingen zijn over het gedrag van dolfijnen", klinkt het nuchter. Wel merkt hij op dat de mensen, als ze eenmaal in het water met dolfijnen hebben gelegen, een stuk relaxter van boord gaan dan hoe ze in de boot stappen. "Kennelijk is er toch iets van spiritueel contact met die dieren. Op een andere manier kan ik het niet verklaren." Douche Eenmaal aan wal brengt de bus iedereen weer naar de Dolphin Encounter, waar de pakken worden uitgedaan en iedereen dankbaar gebruik maakt van de hete douche. Een mapje kaarten met dolfijnen erop en informatie over de dieren ligt klaar. De bus gaat een volgende groep ophalen, en wie mee wil, kan weer worden afgezet bij zijn hotel. Drie uur duurde de hele trip. Voor de meesten had het minstens drie dagen mogen duren. Dolphin Encounter, 58 West End, Kaikoura, Nieuw Zeeland. Telefoon: 0064(3)319-6777, fax: 0064 (3)319-6534. Website: www.dolphin.co.nz, e-mail: info - @ - dolphin.co.nz Intro-Nieuw-Zeeland